तुलाकोटिद्वन्द्वक्कणितभणिताभीतिवचसोः
विनम्रं कामाक्षी
विसृमरमहःपाटलितयोः ।
क्षणं विन्यासेन
क्षपिततमसोर्मे ललितयोः
पुनीयान्मूर्धानं
पुरहरपुरन्ध्री चरणयोः ॥ १२॥
துலாகோடி த்³வந்த்³வ க்வணித ப⁴ணிதாபீ⁴தி வசஸோ:
வினம்ரம் காமாக்ஷீ விஸ்ருʼமர மஹ: பாடலிதயோ: ।
க்ஷணம் வின்யாஸேன க்ஷபித தமஸோர்மே
லலிதயோ:
புனீயான் மூர்தா⁴னம் புரஹர புரந்த்⁴ரீ சரணயோ: ॥ 12॥
புரமெரித்தாரின் மனையாளாம்
காமாக்ஷீ, இருசிலம்புகளின் ஒலியால் அபயச் சொற்களைக் கூறிக்கொண்டு, பரவும் ஒளியால் சிவந்தவைகளாய்,
அஞ்ஞானத்தை (அவித்தை) அழிக்கின்ற அழகான பாதங்களில் சிறிது நேரம் வைப்பதால், வணங்குமென்
தலையை அவை புனிதமாக்கட்டும்!
இனிதாய் ஒலித்து இருசிலம் பும்சொல்லும் இன்னபயம்;
கனிந்து பரவிடும், காமாட்சீ, செம்மைநின் காந்தியுமாம்;
நனியெழில் பாதம் நயந்தேனஞ் ஞானம் நசித்தெனைநீ
புனிதம்செய் சென்னி, புரமெரித் தார்தேவி புண்ணியளே!
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக
As much as I enjoy writing on various topics, you have right to comment, critique, vehemently disagree or share your happiness reading it. So, please let me know your thoughts
- Ashok Subramaniam