குறளின் குரல் - 348

26^th March 2013

உறங்கு வதுபோலுஞ் சாக்காடு உறங்கி

விழிப்பது போலும் பிறப்பு.

                        (குறள் 339: நிலையாமை அதிகாரம்)

Transliteration:

uRanguvadhu pOlum sAkkADu uRangi

vizhippadhu pOlum piRappu

uRanguvadhu pOlum – Like sleep is

sAkkADu - death

uRangi – after sleep

vizhippadhu pOlum – like being awake is

piRappu – being reborn

Indian thought stream has some very rare and unique ideas that we can proudly and sometimes not so proudly, call our own. One of them is based on the belief of birth and death cycle, attributed to good and sinful deeds. This explains nicely why in birth kids are of different social strata and also is used a tool to deter people from sinful deeds citing the repurcussions in later birth.

This verse compares death to sleep and birth to waking up. By saying waking up, rebirth is what is implied here. When we are in deep sleep, we are not aware of what goes around us, and don’t even know in which state our body is. It is the closest experience to being dead when we don’t know what happens around us.  But one can argue, only the people that are still alive do not know if the dead person knows or not, which may be true. But we can surmise based on what we observe in real world. By citing such a common happening in our lives, vaLLuvar makes an impactful argument for impermanence.

There is a flaw in the argument of saying if sleeping is death, then by inference, waking up is birth. When we wake up from sleep, we can recount past happenings as well as things planned for the new day and future, which is not the case, even when we are assumed to be reborn. How many of us even remember one thing that happened in our past birth or births? The only way we can even think that there was a past birth is based on the happenings of the present birth, especially when something unpleasant happens.

Death makes us forget everything and birth does not bring any memories from the past is the common observation. While birth may be a chance happening, death happens with certainty. Since the assertion of this verse is such a popular thought, literary works from nAlaDiyAr, maNimegalai and sIvagachinthAmaNi, have all used this idea in their works. nAlaDiyar says, it is just the time to blink an eye, when the death and birth happens. Sundarar thEvAram says, the birth is like waking up after sleep.  Manimekalai says, “It is true, that death for those that are born and birth for those are dead are like sleeping and waking up.

Just because other works have cited an idea again and again, we can’t accept them to be absolute and irrefutable truth. In that aspect, we may still have to ponder over this verse deeply.

Like the state of sleeping is death.

After sleep, being awake is rebirth

தமிழிலே:

உறங்குவது போலுஞ் - தூங்குவது போன்றதே

சாக்காடு - இறப்பு

உறங்கி - தூங்கிய பின்னர்

விழிப்பது போலும் - விழிப்பது போன்றதாம்

பிறப்பு - மீண்டும் பிறத்தல்

இந்திய சிந்தனையில் வேறு எங்கும் சொல்லப்படாத, நம்முடையதுமட்டுமே நாம் கொண்டாடக்கூடிய கருத்துக்கள் உண்டு. நம்மில் ஊறிவிட்ட பாவ புண்ணியங்களை ஒட்டிய மீண்டும் மீண்டும் பிறந்திறக்கும் நம்பிக்கையும், அதை ஒட்டிய கருத்துக்களும் இவற்றுள் அடக்கம். ஒருவர் நன்றாக ஆழ்ந்து தூங்கும் போது, இவ்வுடம்பைப் பற்றிய எண்ணத்தையோ, அது இருக்கும் நிலையைப் பற்றியோ மூளை அவரை நினைவுபடுத்திக் கொண்டிருப்பதில்லை. அது ஓரளவுக்கு உயிரியக்கத்தை நிகழ்த்திக்கொண்டிருந்தாலும். தானும் ஓய்வுகொண்டு, தனது கட்டுப்பாட்டிலிருக்கிற உயிர், அது சார்ந்த உடல் இவற்றுக்கும் ஓய்வினைத் தந்து இயங்குகிறது.

தூக்கம் என்பது ஏறக்குறைய இறந்த நிலைதான் ஒருவருக்கு. ஒவ்வொரு நாளும் உறங்கி விழிப்பது பிறப்பது போல என்பது தூங்குவது இறப்பானால், விழிப்பது பிறப்புதானே என்கிற ஒரு பொருந்தா வாதத்தை ஒட்டிய கருத்துதான். நாம் தூங்கி விழிக்கும் போது நமக்கு நேற்று நடந்தது, இன்று நடக்கவேண்டியது, நம்மையும் நம்மைச் சார்ந்தவர்களைப் பற்றி அறிவும் நினைவும் இருக்கின்றன. ஆனால் நாம் அன்றாடம் பார்த்து பிறக்கும் ஒருயிருக்குக் கூட கடந்த பிறவிகளின் நினைவுகள் வருவது இல்லை, சிலருக்கு இருப்பதாக நாம் கேள்விப் பட்டாலும் கூட. வேண்டுமானால் இப்பிறப்பின் நிகழ்வுகளும் வாழ்க்கை வசதிகளும், அவை இன்மையும் கடந்த பிறப்புகளின் பயன் என்று கருத இடமுண்டு.

பொதுவாகப் பார்க்கையில், இறப்பு என்பது நினவுகளை முற்றிலும் மறக்கச் செய்கிற நிகழ்வு. பிறப்பு என்பது எவ்வித நினைவுகளையும் சுமந்து வராத நிகழ்வு. பிறப்பை ஒரு தற்செயலாக தன்னிச்சையான செயலாகச் சொல்லாம். இறப்பை ஒரு உறுதியான இறுதியாகச் சொல்லலாம்.

இந்த கருத்தையொட்டிய பாடல்களை, நாலடியார், மணிமேகலை, சீவகசிந்தாமணி இவற்றில் பார்க்கலாம். “விழித்திமைக்கும் மாத்திரையன்றோ ஒருவன் அழித்துப் பிறக்கும் பிறப்பு” என்கிறது நாலடியார். சுந்தரர் தேவாரம், “உறங்கி விழித்தாலொக்கும் இப்பிறவி” என்கிறது. “பிறந்தவர் சாதலும், இறந்தவர் பிறத்தலும் உறங்கலும் விழித்தலும் போன்ற துண்மையின்” என்கிறது மணிமேகலை.

மேற்கோள்கள் இலக்கியங்களில் இருப்பதாலேயே சிலவற்றை அடிப்படை உண்மைகளாக, மறுக்கமுடியாத சிந்தனைகளாகக் கொள்ளவியலாது, அவ்வகையில் இக்குறளின் கருத்தும் சிந்திக்கத்தக்கதே!

இன்றெனது குறள்:

இறப்பு உறங்குதல் போலாம் பிறப்போ

உறங்கி விழிப்பது போல்

iRappu uRangudhal pOlAm piRappO

uRangi vizhippadhu pOl