குறளின் குரல் - 166

25th September, 2012

திறனல்ல தற்பிறர் செய்யினும் நோநொந்து

அறனல்ல செய்யாமை நன்று.

                  (குறள் 157:   பொறையுடமை அதிகாரம்)

Transliteration:

Thiranalla thaRpiRar seyyinum nOnondhu

aRanalla seyyAmai nanRu

Thiranalla – harm unfitting (to one who does) for their demeanor

thaR piRar – for self from the other person (harm doer)

seyyinum – even if the person does

nO nondhu – suffering the pain,  because of the harm

aRanalla  -  deeds that are not virtuous

seyyAmai – not doing them

nanRu – is good.

Stressing virtue in general sense, in forbearance chapter? A valid question, though forbearance itself is a vitue! So, this verse, though does not talk explicitly about forbearance, it is hinted and an inherent value. When a person thinks harm or does harm to us, we must not counter the harm with another. So vaLLuvar has said doing harm in return is not a virtue.

When someone does harm, not fitting to their stature or demeanor, the hurt caused by it should not make us act equally badly and make us take a path devoid of virtue. As said in the previous verse, punishing is also a virtueless act and those who punish have the pleasure of seeing the other person in pain only for a few moments, and it is not lasting.

“Pain caused by unthinking harm done by anyone

Should not prompt us to act without virtue in return”

தமிழிலே:

திறனல்ல – (செய்பவரது) தகுதிக்கு ஒவ்வாத பொல்லாங்கினைத்

தற் பிறர் – தமக்கு பிறர்

செய்யினும் - செய்தாலும்

நோ நொந்து – அதனால் வரும் துன்பதினால் உள்ளம் வருந்தி

அறனல்ல – அறமல்லாத செயல்களை (எதிர்வினையாக)

செய்யாமை – தானும் செய்யாதிருத்தல்

நன்று – நல்லது.

பொறையுடைமை அதிகாரத்தில் அறன் வலியுறுத்தலா என்ற கேள்வியைத் தரும் குறள் இது. பொறையே ஒரு அறன் என்பதால் இது பொருத்தமே. தவிர பொறுமையே எதிர்வினையாக தாமும் ஒரு தீங்கு செய்யாமலிருக்க வைக்கும் என்பதால், பொறுமை என்று கூறாது, அறமல்ல என்று வள்ளுவர் கூறியிருக்கலாம். தாமும் அறனல்ல செய்யாதிருத்தலுக்கு பொறுமை மிகவும் தேவை. எனவே பொறுமை உள்ளுரையாக அறிவுறுத்தப்படுகிறது.

தகுதிக்கு ஒவ்வாத பொல்லாங்கினை நினந்து ஒருவர் தமக்கு ஆற்றும் போது, அதனால் வரும் துன்பத்தினால் உள்ளம் நைந்து வருந்தினாலும், எதிர்வினையாக தானும் அறமற்ற செயல்களைச் செய்யாமலிருத்தலே நல்லாதாகும்.  முந்தைய குறளில் சொல்லியது போல, தண்டித்தல் என்பதே கூட ஒரு அறமற்ற செயல்தான். அப்படி தண்டித்துவிட்டால், தண்டித்தவருக்கு மகிழ்ச்சி சில நேரத்திற்கு மட்டும்தான்.

இன்றெனது குறள்:

பிறர்செய்த பொல்லாங்கின் துன்பத்தில் உள்ளம்

அறனற்று போகாமை நன்று

piRarseydha pollAngin thunbaththil uLLam

aRanaRRu pOgAmai nanRu