குறளின் குரல் - 49

May 29^th, 2012

அறத்தான் வருவதே இன்பம் மற்றெல்லாம்

புறத்த புகழும் இல.

                                (குறள் 39: அறன்வலியுறுத்தல் அதிகாரம்)

Transliteration:

aRaththAn varuvadhe inbam matRellAm

purththa pugazhum ila

aRaththAn – Living virtuously

varuvadhe  - brings forth

inbam – happiness (implied long lasting)

matRellAm – Other forms of transient and what seem to be happiness are

purththa – not truly happiness, genuine or sutainable

pugazhum ila – also they (happiness sought through non-virtuous ways) don’t bring glory (implied that they will destroy the glory and slander)

This verse says that fulfilling happiness comes from leading a virtuous life. What seems happiness, illgotten is but transient and ignoble.

Here in this verse, vaLLuvar stresses on an exalted fact, without dressing up, in simple terms. Reading Parimelazhagar commentary, we see that he has attributed the word “inbam” to conjugal bliss entirely, which narrows the scope of this verse and the vast amount of things that can bring true happiness in genuine virtuous ways. Afterall happiness is associated with the senses we are blessed with.

The beauty of nature, sweetness of music, thirst quenching water for the dry tongue, a good food for starved stomach, deity’s prayer for the devout, baby talk of little children, a caress of gentle breeze and may such things are unadulterated happiness and bliss for everyone; for those who get them by proper means they are genuine too.

When someone records his/her thoughts as a literary work, the experiential nature of what they heard, saw, read, realized come in handy to make a forceful case for what they write. vaLLuvar has also probably done the same. When a conscience functioning  and just thinking literati sees a widespread pattern of moral depravity in a society, overwhelmed by a sense of responsibility and righteousness, they pour their thoughts in their recorded works. (What should we call the people that write liiter and call that literature? May be “litterati” or “illiterati”? ). When we read books on ethics, morality and philosophy, definitely such thoughts cross our minds.  Regardless of how elevated we want to feel about our Tamil Society, like any other world society, we have also had mixed bag always, of people and personalities - good in measure and bad in abundance. Looking at the overwhelming list of ethical works for over 2000 years, this is very apparent. We need to realize vaLLuvar as one such realized soul that wanted to record good principles of life for people watching how the society of his time was!

“Life of virtue brings true happiness - rest apparent

Glee and glory are indeed ignoble and transient”

தமிழிலே:

அறத்தான் – அறவழி வாழ்வினால்

வருவதே - அடையக்கூடிய

இன்பம் – இன்பங்களே நிலையான இன்பங்கள்

மற்றெல்லாம் – மற்றவையெல்லாம் (இன்பங்களைப் போன்ற தோற்றப் பிழைகள்)

புறத்த  -  இன்பம் போலிருந்து துன்பத்தில் சேர்ப்பவை

புகழும் இல – அவற்றால் நமக்கு புகழும் கிடையாது (நம்மை இகழ்வென்னும் குழியில் தள்ளிவிடக்கூடியவை)

அறவழியில் நின்று முறையானவற்றில் அடைவதே நிறைவான இன்பம். பிற வழிகளில் அடைய விரும்பும், அடையும் இன்பங்கள் எல்லாம், ஒரு குறுகிய கால மகிழ்வினைத் தந்தாலும், நிலையானதாகவோ, மன நிறைவாகவோ இருப்பதுமில்லை. அவ்வழியில் நாம் அடையும் இன்பங்கள் நமக்கும் புகழையும் சேர்க்காது.

இக்குறள் ஒரு உயர்வான உண்மையை, மேல்பூச்சு எதுவுமில்லாமால், எளியதாய் சொல்கிறது. இதற்கான பரிமேலழகர் உரை, “இல்லறத்தோடு பொருந்தி வருவதே இன்பமாவது, அதனோடு பொருந்தாது வருவதெல்லாம் இன்பமாயினும், துன்பத்தினடத்து” என்கிறது.  இன்பத்தை, முறையான இல்லறத்தில் மட்டும் வைத்தது பொருந்தவில்லை. இன்பமும், அழகும் நுகர்வோரின் புலனுணர்ச்சியை ஒட்டியவை.

இயற்கையின் அழகில் இன்பம், கேட்கும் இசையினில் இன்பம், வரண்ட நாவுக்கு நீர் இன்பம், வற்றிய வயிற்றுக்கு உணவு இன்பம், பக்தியிலிருப்போருக்கு பரமனே இன்பம், குழந்தையின் மழலையில் இன்பம், மெல்லிய காற்று வீசும் போது இன்பம் என்று இன்பங்களில்தான் எத்துணவகை? இவ்வெல்லாவற்றையும் முறையான வழியிலே அடைவோருக்கு அவ்வழியே இன்பமாகிவிடும்.

ஒருவர் தன் கருத்துக்களை இலக்கியமாக படைக்கும் போது, கண்ட, படித்த, கேட்ட, உணர்ந்த நிகழ்வுகள், செய்திகளை வைத்தே எழுதுகிறார்கள். வள்ளுவரும் அவ்வாறே செய்திருக்கக்கூடும். ஒரு பரவிய அளவிலே முறையற்ற நிகழ்வுகளைப் பார்க்கும் போதே, எந்தவொரு இலக்கியவாதிக்கும், அதைப்பற்றி தாக்கத்தோடு எழுதமுடிகிறது. நீதி நூல்களைப் படிக்கும் போது, இந்த எண்ணம் வராமல் போவதில்லை. நாம் என்னத்தான் தமிழ் சமுதாயத்தின் பெருமையினை உயர்த்திப் பிடித்தாலும், எந்தவொரு  சமுதாயத்தையும் போல, தமிழின வாழ்வியலிலும், எந்தவொரு காலகட்டத்திலும், சீர்கேடுகள், முறையற்றவை நிறையவே இருந்திருக்கின்றன! அவற்றைக் கண்டும், உணர்ந்தும், செய்யத்தக்கன இவை, தகாதன இவையென்று, நீதி மொழிகள் சொன்ன சான்றோர்கள், படைப்பாளிகள் இருந்திருக்கிறார்கள். அவர்களில் ஒருவராகத்தான் நாம் வள்ளுவரை உணரவேண்டும்.

இன்றெனது குறள்:

அறந்தரும் இன்பமே மெய்யும் புகழும்

பிறவெல்லாம் தோற்றப் பிழை