மூகபஞ்சசதீ - கடாக்ஷ சதகம் - 97

यावत्कटाक्षरजनीसमयागमस्ते

कामाक्षि तावदचिरान्नमतां नराणाम् ।

आविर्भवत्यमृतदीधितिबिम्बमम्ब

संविन्मयं हृदयपूर्वगिरीन्द्रशृङ्गे ॥97॥

யாவத் கடாக்ஷ ரஜனீ ஸமயாகமஸ்தே

காமாக்ஷி தாவதசிரான்னமதாம் நராணாம் |

ஆவிர்பவத் யம்ருததீதிதி பிம்பமம்ப

ஸம்வின்மயம் ஹ்ருதய பூர்வகிரீந்த்ர ஶ்ருங்கே ||97||

தாயே காமாக்ஷீ! உனது கருமையான கடைக்கண் பார்வையென்னும் இரவு நேரம், தொடங்கிய உடனேயே, உன்னை வணங்கும், மானுடருக்கு, ஞானமே வடிவாய சந்திரவிம்பமானது இதயமென்னும் உதய மலையின் சிகரத்தில் தோன்றுகிறது! அன்னையின் கடைக்கண் கிடைக்கப்பெற்ற அன்பருக்கு ஞானோதயம் ஏற்படுவதை இரவு நேரத்தில் சந்திர உதயத்தை உவமையாகச் சொல்லிக் கூறுகிறார் மூகர் இப்பாடலில்!

கருமையா முன்கடைக் கண்பார்வை யாகிய கங்குலெனும்

அருள்பூக்க, சேவிக்கும் அன்பர்க் களிசெய் அரியஞான

உருவாய், நிலவும் ஒளியுடன் தோன்றி, உதிக்குமுள்ள

பருவத உச்சியில், பார்க்கக்கா மாட்சீ, பரிந்துடனே!

கங்குல் - இரவு;