மூகபஞ்சசதீ - ஸ்துதி சதகம் -72

आधून्वन्त्यै तरलनयनैराङ्गजीं वैजयन्तीम्

आनन्दिन्यै निजपदजुषामात्तकाञ्चीपुरायै ।

आस्माकीनं हृदयमखिलैरागमानां प्रपञ्चैः

आराध्यायै स्पृहयतितरामादिमायै जनन्यै ॥ ७२॥

ஆதூ⁴ன்வந்த்யை தரல நயனைராங்க³ஜீம் வைஜயந்தீம்

ஆனந்தி³ன்யை நிஜபத³ஜுஷா மாத்த காஞ்சீபுராயை ।

ஆஸ்மாகீனம் ஹ்ருʼத³யமகி²லை ராக³மாநாம் ப்ரபஞ்சை:

ஆராத்⁴யாயை ஸ்ப்ருʼஹயதிதராமாதி³மாயை ஜனன்யை ॥ 72॥

அலையும் கண்களால், அங்கசனின் கௌரவத்தை அசைப்பவளும், தனது திருவடியை அடைந்தவர்களுக்கு மகிழ்ச்சியைக் கொடுப்பவளும், காஞ்சிபுரத்தை அடைந்தவளும், அனைத்து வேதங்களாலும் உலகத்தில் பூசனைக்குரியவளும், ஆதி மாயையும் அன்னையுமானவளை நமது இதயம் மிகவும் விழைந்து இருக்கிறது.

அலையும் விழிகளால் அங்கசன் மானம் அசைத்திடுவாள்;

கலைக்காஞ்சி சேர்ந்து, கழலணைந் தார்க்குக் களிப்பருள்வாள்;

நிலைமறை யெல்லாமும் நித்தம்பூ சிப்பவள்; நின்றவள்பால்

வலைப்பட்டு தாயாதி மாயையை வீக்கும் மனம்நமக்கே!

அலையும்-சஞ்சலிக்கும்; அங்கசன்-மன்மதன்; மானம்-கௌரவம்; கழல்-திருவடிகள்; அணைதல்-சேர்ந்தார்க்கு; வலைப்பட்டு-ஆட்பட்டு; வீக்கும்-விழையும்

பொருள் விளங்கப் படிக்குமாறு: (அரும்பதச் சொற்களுக்குப் பொருளிட்டு):

அலையும் விழிகளால் அங்கசன் மானம் அசைத்திடுவாள்; கலைக் காஞ்சி சேர்ந்து, கழல் அணைந்தார்க்குக் களிப்பருள்வாள்; நிலை மறையெல்லாமும் நித்தம் பூசிப்பவள்; நின்றவள்பால் வலைப்பட்டு தாய் ஆதி மாயையை வீக்கும் மனம் நமக்கே!