மூகபஞ்சசதீ - ஸ்துதி சதகம் - 54

घनश्यामान्कामान्तकमहिषि कामाक्षि मधुरान्

दृशां पातानेतानमृतजलशीताननुपमान् ।

भवोत्पाते भीते मयि वितर नाथे दृढभव-

न्मनश्शोके मूके हिमगिरिपताके करुणया ॥ ५४॥

க⁴னஶ்யாமான் காமாந்தக மஹிஷி காமாக்ஷி மது⁴ரான்

த்³ருʼஶாம் பாதானேதானம்ருʼத ஜலஶீதானனுபமான் ।

ப⁴வோத் பாதே பீ⁴தே மயி விதர நாதே² த்³ருʼட⁴ப⁴வந்-

மனஶ்ஶோகே மூகே ஹிமகி³ரிபதாகே கருணயா ॥ 54॥

காமனை அழித்தவரின் மனையாளே! இமயமலையின் கொடியே! காமாக்ஷி! உலகிற்கதிபதியே! மேகம்போல் கருத்து அழகாயும், இனியவையும்,  அமுத நீர்போல் குளிர்ந்தவையும், இணையற்றவையாகவும் உள்ள உன் கடைக்கண் வீச்சை, இகவாழ்வாம் பெரும் இன்னலில் பயந்து, பெரும் மனத் துயரமுள்ளவனும், ஊமையுமாயிருக்கிற என்னிடம் கருணையால் வீசுவாயாக!

மலையோர்க் கொடியும், மதனழித் தார்க்கு மனைவியுமாம்

உலகாளும் காமாட்சி! ஊரிகார் காந்தியும் உப்பதும்தண்

சலவமு தம்போலும் தன்னிக ரில்லாநின் தண்கடைக்கண்,

உலையிகத் துன்பம் உறுவூமை யென்னை உவந்தருளே!

ஊரி-மேகம்; கார்-கருமை; உப்பு-இனிமை; சலவமுத-நீரமுதம்; உலை-துயர்;

பொருள் விளங்கப் படிக்குமாறு: (அரும்பதச் சொற்களுக்குப் பொருளிட்டு):

மலையோர்க் கொடியும், மதனழித்தார்க்கு மனைவியுமாம், உலகாளும் காமாட்சி! ஊரி கார் காந்தியும் உப்பதும் தண் சல அமுதம்போலும் தன்னிகரில்லா நின் தண் கடைக்கண், உலை இகத் துன்பம் உறு ஊமையென்னை உவந்தருளே!