மூகபஞ்சசதீ - ஸ்துதி சதகம் - 15

खण्डं चान्द्रमसं वतंसमनिशं काञ्चीपुरे खेलनं

कालायश्छवितस्करीं तनुरुचिं कर्णजपे लोचने ।

तारुण्योष्मनखम्पचं स्तनभरं जङ्घास्पृशं कुन्तलं

भाग्यं देशिकसंचितं मम कदा सम्पादयेदम्बिके ॥ १५॥

க²ண்ட³ம் சாந்த்³ரமஸம் வதம்ஸ மனிஶம் காஞ்சீபுரே கே²லனம்

காலாயஶ்ச²விதஸ்கரீம் தனுருசிம் கர்ண ஜபே லோசனே ।

தாருண்யோஷ்ம நக²ம்பசம் ஸ்தனப⁴ரம் ஜங்கா⁴ஸ்ப்ருʼஶம் குந்தலம்

பா⁴க்³யம் தே³ஶிக ஸம்சிதம் மம கதா³ ஸம்பாத³யேத³ம்பி³கே ॥ 15॥

தாயே! சிரத்தில் தரித்த சந்திரப் பிறையும், காஞ்சியில் ஆட்டும், காரிரும்பின் அழகைப் பரிக்கும் மேனியும், காதோதும் கண்களும், இளமை தகிப்பால் மிளிரும் தனங்களும், முழங்கால் வரை நீள் கூந்தலும் உள்ள இறை நிலையை, தேசிகன் அருளாளல் நானடைந்த பாக்கியம் என்று எனதாக்கும்?

கலையோன் சிரத்தையும், காஞ்சியில் கேளியும், காரிரும்பைக்

குலைத்திடு மேனியின் கோலமும், காதோதி, கொஞ்சுகண்கள்

நிலையும், எழிற்சூடு நேர்மார்பும் கால்வரை நீள்முடிகொள்

நிலையை, குருவருள் நேர்ந்தென்றோ தாயே நிறையெனக்கே?

கலையோன்-பிறைச்சந்திரன்; கேளி-விளையாட்டும்; காரிரும்பு-கருமையான இரும்பு; குலை-பழிக்கும்; எழில்-அழகு

பொருள் விளங்கப் படிக்குமாறு: (அரும்பதச் சொற்களுக்குப் பொருளிட்டு):

கலையோன் சிரத்தையும், காஞ்சியில் கேளியும், காரிரும்பைக் குலைத்திடு மேனியின் கோலமும், காதோதி கொஞ்சுகண்கள் நிலையும், எழிற்சூடு நேர்மார்பும் கால்வரை நீள்முடிகொள் நிலையை, குருவருள் நேர்ந்து என்றோ தாயே நிறையெனக்கே?

காதோதி- காது ஓதி, அதாவது காதுகள்வரை நீண்டு கண்கள் இரகசியம் சொல்லுதல்.