மூகபஞ்சசதீ - மந்தஸ்மித சதகம் - 47

आस्तीर्णाधरकान्तिपल्लवचये पातं मुहुर्जग्मुषी

कामद्रोहिणि मांसलस्मर​शरज्वालावलीर्व्यञ्जती ।

निन्दन्ती घनसारहारवलयज्योत्स्नामृणालानि ते

कामाक्षि स्मितचातुरी विरहिणीरीतिं जगाहेतराम् ॥ ४७॥

ஆஸ்தீர்ணாத⁴ர காந்தி பல்லவ சயே பாதம் முஹுர் ஜக்³முஷீ

காமத்³ரோஹிணி மாம்ஸல-ஸ்மர ஶர ஜ்வாலாவலீர் வ்யஞ்ஜதீ ।

நிந்த³ந்தீ க⁴னஸார ஹார வலய ஜ்யோத்ஸ்நா ம்ருணாலானி தே

காமாக்ஷி ஸ்மித சாதுரீ விரஹிணீ ரீதிம் ஜகா³ஹேதராம் ॥ 47॥

காமாக்ஷீ! கீழுதட்டின் ஒளியெனும் விரித்த தளிர் படுக்கையில் அடிக்கடி விழுந்தெழுவதும், காமவைரியிடம் கொழுந்துவிடும் மன்மத அம்புகளின் சுவாலைகளை வெளிப்படுத்துவதும், கற்பூரம், முத்தாரம், நிலவு, தாமரைத் தண்டு இவைகளை இகழ்வதுமான உனது புன்சிரிப்பின் அவதானம், பதியைவிட்டு விரகத்திலிருக்கும் மனைவியின் நிலையை அடைந்திருக்கிறது.

அதர ஒளியாம் அவிழ்தளிர் தட்டத்தில் ஆழ்ந்தெழுமாம்,

மதன்வை ரிபால்த வனம்விடும் மன்மத வாளிநாவை

விதந்திடும், பூரம், மிருநாளம், கல்லாரம், வெண்நிலவ

சதிக்கும் நகைத்திறன் தன்னோனில் காமாட்சீ, தற்பமாமே!

அதரம்-கீழுதடு; அவிழ்-விரி; தட்டம்-படுக்கை; தவனம்-அனல் கொழுந்து; வாளி-அம்பு; நா-தீநாக்கு; விதந்து-பரப்புதல்; பூரம்-பச்சைக்கற்பூரம்; மிருநாளம்-தாமரைத்தண்டு; கல்லாரம்-முத்துமாலை; அசதித்தல்-இகழ்தல்/பரிகசித்தல்; திறன்-சாமர்த்தியம்; தன்னோன் இல்-கணவன் இல்லாது (விரகத்திலாழ்த்தும் நிலை); தற்பம்-மனைவி;

பொருள் விளங்கப் படிக்குமாறு: (அரும்பதச் சொற்களுக்குப் பொருளிட்டு)

அதர ஒளியாம் அவிழ் தளிர் தட்டத்தில் ஆழ்ந்தெழுமாம், மதன் வைரிபால் தவனம் விடும், மன்மத வாளி நாவை விதந்திடும், பூரம், மிருநாளம், கல்லாரம், வெண்நிலவு அசதிக்கும் நகைத் திறன் தன்னோ இல் காமாட்சீ, தற்பமாமே!