जेतुं हारलतामिव स्तनतटीं संजग्मुषी सन्ततं
गन्तुं निर्मलतामिव द्विगुणितां मग्ना कृपास्त्रोतसि ।
लब्धुं विस्मयनीयतामिव हरं रागाकुलं कुर्वती
मञ्जुस्ते स्मितमञ्जरी भवभयं मथ्नातु कामाक्षि मे ॥ ९॥
ஜேதும் ஹாரலதாமிவ ஸ்தனதடீம் ஸம்ஜக்³முஷீ ஸந்ததம்
க³ந்தும் நிர்மலதாமிவ த்³விகு³ணிதாம் மக்³னா க்ருʼபாஸ்த்ரோதஸி ।
லப்³து⁴ம் விஸ்மயனீயதாமிவ ஹரம் ராகா³குலம் குர்வதீ
மஞ்ஜுஸ்தே ஸ்மிதமஞ்ஜரீ ப⁴வப⁴யம் மத்²னாது காமாக்ஷி மே ॥ 9॥
ஹே! காமாக்ஷி! முத்துமாலையை வெல்வதற்காக
எப்போதுமுன் தனபாரங்களை நன்கு அடைவதும், இருமடங்காய் தூயவெண்மை அடைவதற்காக கருணை அருவியில்
அமிழ்ந்ததும், வியத்தகு பெருமையுற சிவனாரை காதலில் தன்னை இழக்கச் செய்வதும், மிகவும்
அழகுமான உன் புன்சிரிப்பாம் பூங்கொத்து எனது இகவாழ்வின் அச்சத்தை நீக்கட்டும்.
வெண்முத்து மாலையை வெல்ல தனபாரம் மேவுவதும்,
வெண்மை இரட்டிப்பாய் வேண்டி தயைவீழ்ச்சி வீழ்ந்தமிழும்,
வெண்ணீற னைகாதல் வீழ்த்துன் வியன்செய் விபுன்சிரிப்பாம்
கண்ணியே,
காக்கட்டும்
காமாட்சீ நீக்கிச கத்துருவே
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக
As much as I enjoy writing on various topics, you have right to comment, critique, vehemently disagree or share your happiness reading it. So, please let me know your thoughts
- Ashok Subramaniam