மூகபஞ்சசதீ - பாதாரவிந்த சதகம் - 89

यदत्यन्तं ताम्यत्यलसगतिवार्तास्वपि शिवे

तदेतत्कामाक्षि प्रकृतिमृदुलं ते पदयुगम् ।

किरीटैः संघट्टं कथमिव सुरौघस्य सहते

मुनीन्द्राणामास्ते मनसि च कथं सूचिनिशिते ॥ ८९॥

யத³த்யந்தம் தாம்யத்யலஸ க³தி வார்தாஸ்வபி ஶிவே

ததே³தத் காமாக்ஷி ப்ரக்ருʼதி ம்ருʼது³லம் தே பத³யுக³ம் ।

கிரீடை: ஸம்க⁴ட்டம் கத²மிவ ஸுரௌக⁴ஸ்ய ஸஹதே

முனீந்த்³ராணாமாஸ்தே மனஸி ச கத²ம் ஸூசி நிஶிதே ॥ 89॥

மங்கள உருவே! காமாக்ஷீ! மென்னடை என்னும் சொல்லாலே கூட மிக வருந்தும் இயல்புடைய நின்னிரு பாதங்கள் எவ்வாறு தேவர் கூட்டத்தின் மணிமுடிகளோடு உறைவதை எவ்வாறு பொறுத்திருக்கின்றன? முனிவர்களுடைய ஊசிபோன்ற கூர்மையான மனங்களில் எப்படித்தான் நிற்கின்றனவோ?

மென்னடைச் சொல்லுமே மிக்க வருத்துமுன் மென்னடிகள்

என்பொறுக் கும்தேவர் ஈட்டம் முடியோடு ஏகுதலை?

அன்றி முனிவர்தம் ஆரூசி யன்ன அகங்களில்தாம்

என்நிற்கும் மங்கள இன்னுரு காமாட்சி! என்னிறையே!

ஈட்டம்-கூட்டம்; முடி-கிரீடம்; ஏகுதல்-பொருந்துதலை; ஆர்-கூர்மையான;