वहन्नप्यश्रान्तं मधुरनिनदं हंसकमसौ
तमेवाधः कर्तुं किमिव यतते केलिगमने ।
भवस्यैवानन्दं विदधदपि कामाक्षि चरणो
भवत्यास्तद्द्रोहं भगवति किमेवं वितनुते ॥ ८८॥
வஹன்னப்
யஶ்ராந்தம் மது⁴ர நினத³ம் ஹம்ஸகமஸௌ
தமேவாத:⁴ கர்தும் கிமிவ யததே கேலி க³மனே ।
ப⁴வஸ்யைவானந்த³ம் வித³த⁴த³பி காமாக்ஷி
சரணோ
ப⁴வத்யாஸ் தத்³த்³ரோஹம் ப⁴க³வதி கிமேவம்
விதனுதே ॥ 88॥
காமாக்ஷி! பகவதியே! உன் திருவடிகள் எப்போதும் இனிதொலிக்கும் ஹம்ஸகமான
சிலம்பினைப் பூண்டிருந்தாலும், அழகிய நடையில் ஹம்ஸத்தை தாழ்வு செய்ய ஏன் முயல்கிறது?
பவனாம் சிவனுக்கு மகிழ்வை விளைப்பினும் பவத்திற்கு துரோகம் செய்கிறதே? ஏன்?
அடிகளில் இன்னொலி ஆர்க்கும் சிலம்பின் அணிந்துமணி
நடையினில்
அன்னத்தை நன்றாய் நலியயேன் நாணுறுத்தும்?
விடையே
றுபவர்க்கு மிக்க மகிழ்வை விளைப்பினுமேன்
விடவே
பவத்தை விளைக்குமாம் காமாட்சி விந்தையளே!
ஆர்க்கும் - ஒலிக்கும்; அணி-அழகு; நலிய - தாழ்வடைய;
நாண் - வெட்குதல்
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக
As much as I enjoy writing on various topics, you have right to comment, critique, vehemently disagree or share your happiness reading it. So, please let me know your thoughts
- Ashok Subramaniam