மூகபஞ்சசதீ - பாதாரவிந்த சதகம் - 82

वसन्तं भक्तानामपि मनसि नित्यं परिलसद्-

घनच्छायापूर्णं शुचिमपि नृणां तापशमनम् ।

नखेन्दुज्योत्स्नाभिः शिशिरमपि पद्मोदयकरं

नमामः कामाक्ष्याश्चरणमधिकाश्चर्यकरणम् ॥ ८२॥

வஸந்தம் ப^⁴க்தாநாமபி மனஸி நித்யம் பரிலஸத்³-

க^⁴னச்சா²யா பூர்ணம் ஶுசிமபி ந்ருʼணாம் தாப ஶமனம் ।

நகே²ந்து³ ஜ்யோத்ஸ்னாபி^⁴: ஶிஶிரமபி பத்³மோத³ய கரம்

நமாம: காமாக்ஷ்யாஶ் சரணமதி^⁴ காஶ்சர்ய கரணம் ॥ 82॥

பக்தர்களின் மனங்களில் எப்போதும் வசிப்பதும், மிகுந்த ஒளி நிறைந்ததும், மனிதர்களின் உள்ள வெம்மையைப் போக்குவதும், நகமாம் சந்திரனின் ஒளியினால் குளிர்ந்ததும், தாமரைகளை மலரச் செய்வதும், மிகவும் வியக்கத்தக்க பெருமைகளை உடையதுமாம் காமாக்ஷியின் பாதங்களை வணங்குகிறோம்.

வசித்தென்றும் பத்தர் மனத்தில், ஒளிமிக்கு, மானுடர்க்கு

நசித்துள்ள வெம்மை, நகமாம் நிலவால் நனிகுளிர்ந்து,

சசாங்கம் மலர்த்தி, தகைமை வியக்கத் தகபலகொள்,

சசாங்கமாம் காமாட்சீ தாள்கள் துதித்தோம் தலைபணிந்தே!

சசாங்கம்-தாமரை; தகைமை-பெருமை;