विराजन्ती शुक्तिर्नखकिरणमुक्तामणिततेः
विपत्पाथोराशौ तरिरपि नराणां प्रणमताम् ।
त्वदीयः कामाक्षि ध्रुवमलघुवह्निर्भववने
मुनीनां ज्ञानाग्नेररणिरयमङ्घिर्विजयते ॥ ८०॥
விராஜந்தீ
ஶுக்திர் நக² கிரண முக்தா மணி ததே:
விபத்
பாதோ² ராஶௌ தரிரபி
நராணாம் ப்ரணமதாம் ।
த்வதீ³ய: காமாக்ஷி த்⁴ருவமலகு⁴ வஹ்னிர் ப⁴வ வனே
முனீநாம்
ஜ்ஞானாக்³னேரரணிரயமங்கி⁴ர் விஜயதே ॥ 80॥
காமாக்ஷீ! உனது இப்பாதம் நகவொளியாம் முத்துக்கள் உறையும் சிப்பியாகும்;
உன்னை வணங்கும் மனிதருக்கு ஆபத்தாம் கடலில் உதவும்
ஓடமாம்; பிறந்திறப்பதாம் காட்டை எரிக்கும் பெரிய தீ! முனிவர்களுடைய ஞானத்தீக்கு தீக்கடையும்
கோலாக விளங்குகிறதே!
உனதிக் கழல்கள் உகிரொளி முத்தின் உறைவிடமாம்;
உனைப்பணி வோர்க்கிக்காம் உந்தியில் ஏந்துமோர் ஓடமதாம்;
வினைப்பிறப் பாம்காட்டை மிக்கெழு தீயில் விழுங்குவதாம்;
முனிவர்க்கு ஞானத்தீ மூட்டிடும் காமாட்சீ மூட்டுகோலே!
உகிரொளி-நகக்காந்தி; முத்தின் உறைவிடம்-சிப்பி;
உந்தி-கடல்; ஏந்து-உதவு; மூட்டுதல்-தூண்டிடும்; மூட்டுகோல்-தீயைத் தூண்டும் கோல்.
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக
As much as I enjoy writing on various topics, you have right to comment, critique, vehemently disagree or share your happiness reading it. So, please let me know your thoughts
- Ashok Subramaniam