विनम्राणां चेतोभवनवलभीसीम्नि चरण-
प्रदीपे प्राकाश्यं दधति तव निर्धूततमसि ।
असीमा कामाक्षि स्वयमलघुदुष्कर्मलहरी
विघूर्णन्ती शान्तिं शलभपरिपाटीव भजते ॥ ७९॥
வினம்ராணாம்
சேதோ ப⁴வனவலபீ⁴
ஸீம்னி சரண-
ப்ரதீ³பே ப்ராகாஶ்யம் த³த⁴தி தவ நிர்தூ⁴த தமஸி ।
அஸீமா
காமாக்ஷி ஸ்வயமலகு⁴ து³ஷ்கர்ம லஹரீ
விகூ⁴ர்ணந்தீ ஶாந்திம்
ஶலப⁴ பரிபாடீவ ப⁴ஜதே ॥ 79॥
காமாக்ஷியே! உன் பாதமெனும் ஒளிவிளக்கு வணங்குவோர்
மனமென்னும் வீட்டின் உப்பரிகையில் இருட்டை நீக்கி ஒளியைக் கொடுத்துக் கொண்டிருக்கிறது.
அதில் முடிவில்லா அலைகளால் வரும் பெரிய தீவினைகள், விளக்கில் விழும் விட்டில் பூச்சிகள்போல
தாமே சுழன்று விழுந்து அழிகின்றன.
உன்பாத
மாம்தீபம், உள்ளமாம் வீட்டினின் உப்பரிகை
தன்னிலல்
நீக்கி தருமொளி! பாவத் தரங்கமந்த
மின்றி
வரினும் விளக்கிலே வீழ்ந்திடு விட்டிலைப்போல்
அன்னையே
காமாட்சீ ஆங்கே இறந்து அழிந்திடுமே!
அல்-இருள்; தரங்கம்-அலை; அந்தமின்றி-முடிவின்றி
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக
As much as I enjoy writing on various topics, you have right to comment, critique, vehemently disagree or share your happiness reading it. So, please let me know your thoughts
- Ashok Subramaniam