மூகபஞ்சசதீ - பாதாரவிந்த சதகம் - 77

चलत्तृष्णावीचीपरिचलनपर्याकुलतया

मुहुर्भ्रान्त्वा तान्त​: परमशिव वामाक्षि! परवान् ।

तितीर्षुः कामाक्षि प्रचुरतरकर्माम्बुधिममुं

कदाहं लप्स्ये ते चरणमणिसेतुं गिरिसुते ॥ ७७॥

சலத் த்ருʼஷ்ணாவீசீ பரிசலன பர்யாகுல தயா

முஹுர்ப்⁴ராந்த்வா தாந்த: பரமஶிவ வாமாக்ஷி பரவான் ।

திதீர்ஷு: காமாக்ஷி ப்ரசுர தர கர்மாம்பு³தி⁴மமும்

கதா³ஹம் லப்ஸ்யே தே சரண மணி ஸேதும் கி³ரிஸுதே ॥ 77॥

மலைமகளே! பரமசிவனுடைய இடபாகத்தாளே! காமாக்ஷீ!  மேலும் மேலும் எழும் ஆசையென்னும் அலைகள் மோதுவதால் எப்போதும் அலைந்து களைத்தவனும், பிறர் உதவுதலில் இருப்பவனும், மிகவும் பெரிதான இந்த வினைக்கடலைக் கடக்க ஆசையுள்ளவனுமான நான் உன் பாதமாகிய இரத்தினங்களாலான அணையை எப்போது அடையப்போகிறேனோ?

மலைமகள் காமாட்சீ! மாதே வரீசர்க்கு வாமியளே!

அலையென மோதிடும் ஆசையால் சோர்ந்து அலைந்தவனும்,

நிலைசார்ந்து மற்றோரால் நின்று, வினைக்கடல் நீந்தவிழைந்

தலைந்தேன்யான் நின்பா தமணி யணையென்று சாலுவனே?

வாமியள்- ஈசர்க்கிடபாகத்தாள்; மணி-இரத்தினம்; சாலுதல்-பொருந்துதல்!