जनोऽयं सन्तप्तो जननि भवचण्डांशुकिरणैः
अलब्धवैकं शीतं कणमपि परज्ञानपयसः ।
तमोमार्गे पान्थस्तव झटिति कामाक्षि शिशिरां
पदाम्भोजच्छायां परमशिवजाये मृगयते ॥ ६१॥
ஜனோऽயம் ஸந்தப்தோ ஜனனி! ப⁴வசண்டா³ம்ஶு கிரணை:
அலப்³த⁴வைகம்
ஶீதம் கணமபி பரஜ்ஞான பயஸ: ।
தமோ மார்கே³ பாந்த²ஸ் தவ ஜடிதி காமாக்ஷி! ஶிஶிராம்
பதா³ம்போ⁴ஜச் சா²யாம் பரமஶிவ ஜாயே ம்ருʼக³யதே ॥ 61॥
தாயே!
பரமசிவன் மனையாளே! காமாக்ஷீ! பூவாழ்வாம் பகலவனின் கதிர்களால் வெப்படைந்து, உயரறிவாம்
நீரின் குளிர்ந்த ஒரு துளியேனும் அடையாது, அறியாமையெனும் வழியில் உழலும் யான், குளிர்ந்த
உன் கழற்கஞ்சுகங்களின் நிழலை விரைந்தடைய தேடுகிறேன்.
பவமாம்
பகலோன் பரவு கதிர்கள்வெப் பம்தகிக்க
அவமில்
அறிவாம் அமுதின்தண் துள்ளியும் ஆங்குறாது
அவித்தை
வழியில் அலையான் விரைந்துன் அடியிணையாம்
சிவன்மனை
யேதாயே, சீதளம், காமாட்சீ, தேடுவனே!
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக
As much as I enjoy writing on various topics, you have right to comment, critique, vehemently disagree or share your happiness reading it. So, please let me know your thoughts
- Ashok Subramaniam