नखश्रीसन्नद्धस्तबकनिचितः स्वैश्च किरणैः
पिशङ्गैः कामाक्षि प्रकटितलसत्पल्लवरुचिः ।
सतां गम्यः शङ्के सकलफलदाता सुरतरुः
त्वदीयः पादोऽयं तुहिनगिरिराजन्यतनये ॥ ३३॥
நக² ஸ்ரீஸன்னத்³த⁴ ஸ்தப³கநிசித: ஸ்வைஶ்ச கிரணை:
பிஶங்கை:³ காமாக்ஷி ப்ரகடிதலஸத்பல்லவருசி: ।
ஸதாம்
க³ம்ய: ஶங்கே ஸகலப²லதா³தா ஸுரதரு:
த்வதீ³ய: பாதோ³ऽயம் துஹினகி³ரிராஜன்யதனயே
॥ 33॥
பனிமலையரசன் பெண்ணே! காமாக்ஷீ! நகவொளியாம் பூங்கொத்துக்கள் நிரம்பியும்,
பொன்னிற பாதங்களின் கிரணக் கீற்றுகளால் பசுந்துளிர்களின் ஒளி கொண்டதும், நல்லோர் விரும்பிச்
செல்வதும், எல்லாப்பலன்களையும் கொடுப்பதாம் உன் சரண கமலங்கள் கற்பகத் தருவோ என்பதென்
ஐயமே!
பனிமலை மன்மகள் பார்வதி காமாட்சீ! பாமமமது
நனிமலர்க் கொத்தாய் நகம்மிக, பொற்பாத நற்கதிர்கள்
சனிப்பால் பசுமைத் தளிர்கள் ஒளிகொள, சற்சனர்க்குக்
கனியும்நின் பாதங்கள் கற்பக மென்றுள் கசடுறுதே!
மன் - மன்னன்; பாமம்- ஒளி; சனிப்பால்-பிறப்பால்;
சற்சனர்-நல்லோர், சாதுக்கள்; கசடு- ஐயம்!
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக
As much as I enjoy writing on various topics, you have right to comment, critique, vehemently disagree or share your happiness reading it. So, please let me know your thoughts
- Ashok Subramaniam