மூகபஞ்சசதீ - பாதாரவிந்த சதகம் - 32

सितिम्ना कान्तीनां नखरजनुषां पादनलिन-

च्छवीनां शोणिम्ना तव जननि कामाक्षि नमने ।

लभन्ते मन्दारग्रथितनवबन्धूककुसुम-

स्रजां सामीचीन्यं सुरपुरपुरन्ध्रीकचभराः ॥ ३२॥

ஸிதிம்னா காந்தீநாம் நக²ர ஜனுஷாம் பாத³ நலின-

ச்ச²வீநாம் ஶோணிம்னா தவ ஜனனி காமாக்ஷி நமனே ।

லப⁴ந்தே மந்தா³ர க்³ரதி²த நவப³ந்தூ⁴க குஸும-

ஸ்ரஜாம் ஸாமீசீன்யம் ஸுரபுர புரந்த்⁴ரீ கசப⁴ரா: ॥ 32॥

தாயே! காமாக்ஷீ, தேவமகளிர் உன்னை வணங்கும்போது, அவர்களுடைய திரண்ட கருங்கூந்தல்களில் உன்றன் பாதத்தாமரைகளின் செந்நிறமும், நகங்களின் வெண்மையும் விழுவது, மந்தார, மற்றும் செம்பரத்தை மலர்களால் தொடுக்கப்பட்ட மாலையை அணிந்தார்போல் உள்ளது!

அன்னையே காமாட்சீ அண்டர் மகளிர் அளகபாரம்

உன்னை வணங்கும் ஒருபோதுன் பங்கய ஒண்ணடிகள்

மின்செம்மை யும்நக வெண்மையும் சேர்ந்து விளங்குவது

இன்மந்தா ரப்பூ இணைசெம் பரத்தை இலம்பமாமே!

அளகபாரம்-கூந்தல்; அண்டர் மகளிர்-தேவமகளிர்; இலம்பம்-மாலை;