மூகபஞ்சசதீ - பாதாரவிந்த சதகம் - 26

मनोगेहे मोहोद्भवतिमिरपूर्णे मम मुहुः
दरिद्राणीकुर्वन्दिनकरसहस्राणि किरणैः ।
विधत्तां कामाक्षि प्रसृमरतमोवञ्चनचणः
क्षणार्धं सान्निध्यं चरणमणिदीपो जननि ते ॥ २६॥
 
மனோ கே³ஹே மோஹோத்³ப⁴வ திமிர பூர்ணே மம முஹு:
த³ரித்³ராணீ குர்வந்தி³னகர ஸஹஸ்ராணி கிரணை: ।
வித⁴த்தாம் காமாக்ஷி ப்ரஸ்ருʼமர தமோ வஞ்சனசண:
க்ஷணார்த⁴ம் ஸான்னித்⁴யம் சரணமணிதீ³போ ஜனனி தே ॥ 26॥
 
தாயே காமாக்ஷி! தன் கதிர்களின் காந்தியால் பல்லாயிரம் பகலவர்களின் ஒளியையும் மங்கச் செய்வதும், பெருகும் அறியாமையாம் இருளை நீக்குவதில் திறனுடைத்ததுமாய உன் திருவடிகளாம் இரத்தின விளக்கு, மோகத்தில் உண்டான இருள் நிரம்பிய என்னுள்ளமாம் வீட்டினுள், அடிக்கடி, அரை நொடியாவது தோன்றட்டும்
 
கதிர்களின் காந்தியால் காலைபல் லாயிரம் காந்திகெட
அதியாம் அறியாமை அல்லை அகற்றிடும் ஆற்றலாய
துதிக்குமுன் பாதமாம் தூமணி தீபம், துணங்குமோக
மதாமென் மனவீட்டில் மாத்திரை யேனும் வயங்குகவே!
 
காந்தி-ஒளி; காலை-சூரியன்/பகலவன்; அதி-மிகுந்திடு; அல்-இருள்; தூமணி-தூய இரத்தினம்; துணங்கு-இருள் நிரம்பிய; மாத்திரை-காலஅளவில்  நொடியினும் சிறிது; வயங்குதல்-தோன்றுதல்