மூகபஞ்சசதீ - பாதாரவிந்த சதகம் - 25

कृतस्नानं शास्त्रामृतसरसि कामाक्षि नितरां

दधानं वैशद्यं कलितरसमानन्दसुधया ।

अलंकारं भूमेर्मुनिजनमनश्चिन्मयमहा-

पयोधेरन्तस्स्थं तव चरणरत्नं मृगयते ॥ २५॥

க்ருʼத ஸ்நானம் ஶாஸ்த்ராம்ருத ஸரஸி காமாக்ஷி நிதராம்

த³தா⁴னம் வைஶத்³யம் கலித ரஸமானந்த³ ஸுத⁴யா ।

அலம்காரம் பூ⁴மேர் முனிஜன மனஶ் சின்மய மஹா-

பயோதே⁴ ரந்தஸ்ஸ்த²ம் தவ சரண ரத்னம் ம்ருக³யதே ॥ 25॥

ஹே காமாக்ஷீ! சாத்திரமாம் அமுதம் நிறை குளத்தில் குளித்துத் தூய்மை அடைந்ததாயும், ஆனந்தமென்னும் அமுதத்தினால் இனிமை உடைத்தும், பூமிக்கு அணியாய், சித்சக்தியென்னும் பெருங்கடலில் உள்ளே திகழும் உன்னுடைய பாதங்களாம் இரத்தினங்களை முனிவர்களது மனமானது தேடிக்கொண்டிருக்கிறது.

அமுத அருத்தம் அமைந்த அயத்தில் அமிழ்ந்துதூவும்

அமுத அலரால் அகத்தில் அணியும் அடைந்ததுவும்

அமுத அறிவாம் அரியில், அகல்பூண் அடிமணிகள்

அமிழ முனிவோர் அகந்தேடும் காமாட்சீ ஆர்வமுற்றே!

அருத்தம்-சாத்திரம் அயம்-குளம்; தூ-தூய்மை; அலர்-ஆனந்தம்; அணி-இனிமை; அமுதம்-மேன்மை; அமுத அறிவு-சித்சக்தி; அரி-கடல்; அகல்-பூமி; பூண்-அணி; அடிமணிகள்-பாத இரத்தினங்கள் அமிழ- ஆழ்ந்திட;