மூகபஞ்சசதீ - கடாக்ஷ சதகம் - 89

प्रौढि करोति विदुषां नव सूक्तिधाटी-

चूताटवीषु बुधकोकिल लाल्यमानम् ।

माध्वीरसं परिमळं च निरर्गळं ते

कामाक्षि वीक्षण विलास वसन्त लक्ष्मीः ॥89॥

ப்ரௌடி கரோதி விதுஷாம் நவ ஸூக்திதாடீ-

சூதாடவீஷு புதகோகில லால்யமானம் |

மாத்வீரஸம் பரிமளம் ச நிரர்களம் தே

காமாக்ஷி வீக்ஷண விலாஸ வஸந்த லக்ஷ்மீ: ||89||

காமாக்ஷீ! உனது பார்வையின் அழகாம் வசந்தகால செல்வமானது, அறிஞர்களின் புதிய வாக்கின் வரிசை (படைப்புகள்) என்னும் மாந்தோப்பில், அறிஞர்களாம் குயில்களால் கொண்டாடப்பட்டு, இனிய தேனின் சுவையையும், நறுமணத்தையும் பெருமைபடுத்துகிறது.

வசந்தத்தின் செல்வமாய் வைத்தநின் பார்வை வனப்பெழில்கள்

அசைக்கும் அறிஞர்தம், அக்கரத் தோப்பாம் அமுதவாக்கால்

இசைக்கும் குயிலன்ன ஏற்றவான் றோர்களால் ஏற்றமுற்று

நசைத்தேன் சுவையொடு நல்மணம், காமாட்சீ! நல்கிடுதே

அசைக்கும்-பேசும்; அக்கரத்தோப்பு-மாந்தோப்பு; ஏற்ற-தகுதியான; ஏற்றமுற்று-மேன்மையுற்று; நசை-விரும்பிடும்;