श्यामा तव त्रिपुरसुन्दरि लोचनश्रीः
कामाक्षि कन्दलितमेदुरतारकान्तिः ।
ज्योत्स्नावती स्मितरुचापि कथं तनोति
स्पर्धामहो कुवलयैश्च तथा चकोरैः ॥35॥
ஶ்யாமா தவ த்ரிபுரஸுந்தரி லோசனஸ்ரீ:
காமாக்ஷி கந்தலிதமேதுர தார காந்தி: |
ஜ்யோத்ஸ்னாவதீ ஸ்மிதருசாபி கதம் தனோதி
ஸ்பர்தாமஹோ குவலயைஶ்ச ததா சகோரை: ||35||
திரிபுரையே! காமாக்ஷி!
மலர்ந்தும், மிருதுவானதுமான உன்னுடைய கருத்த கடைக்கண் அழகு இரவு நட்சத்திரம்போல் ஒளிவிடுகிறது;
உனது புன்னகையாம் நிலவு அதோடு கூடியுள்ளது! ஆனாலும், கருநெய்தல் மலருடனும், சகோரப்
பறவைகளுடனும் போட்டியிடுகிறதே! என்ன விந்தையிது! கருமையில் நெய்தல் மலருடனும் விழியழகில்
சகோரப் பறவையுடனும் அன்னையின் கடைவிழிகள் போட்டியிடுவதாகக் கவி கற்பனை செய்கிறார்.
நிலாவைக் கண்டு கருநெய்தல் பலரும்; நிலவின் கதிர்களே சகோரத்திற்கு உணவு. நிலவு இரண்டுக்கும்
நண்பனாயிருந்தும் எதிர்ப்பதாக கற்பனை செய்கிறார் கவி.
திரிபுர சுந்தரி! தேவிகா மாட்சீ! சிரித்திடுமுன்,
மிருது கரிய விழிக்கடை தாராவாய் மின்னியுன்புன்
சிரிப்பாம் நிலவுடன் சேர்ந்தாலும் நெய்தல் திருமலரை
இரவன் கதிருண் எழில்சகோ ரத்தை எதிர்க்கிறதே
தாரா- நட்சத்திரம்; இரவன்
- சந்திரன்.
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக
As much as I enjoy writing on various topics, you have right to comment, critique, vehemently disagree or share your happiness reading it. So, please let me know your thoughts
- Ashok Subramaniam