नित्यं श्रेतुः परिचितौ यतमानमेव
नीलोत्पलं निजसमीपनिवासलोलम् ।
प्रीत्यैव पाठयति वीक्षणदेशिकेन्द्रः
कामाक्षी किन्तु तव कालिमसम्प्रदायम् ॥33॥
நித்யம் ஶ்ரேது: பரிசிதௌ யதமானமேவ
நீலோத்பலம் நிஜஸமீபனிவாஸ லோலம் |
ப்ரீத்யைவ பாடயதி வீக்ஷண தேஶிகேந்த்ர:
காமாக்ஷீ கின்து தவ காலிமஸம்ப்ரதாயம் ||33||
காமாக்ஷியே! உனது கடைக்கண் பார்வையாம்
ஆசிரியன் என்றும் சுருதியின் பழக்கத்திற்கு முயல்வாதாயும், தனக்கருகிருப்பதில் விருப்புள்ளதாயதுமான
மாணவனாம் கருநெய்தல் பூவுக்கு அன்புடன் கருமையான வழிகளை போதிக்கிறாரோ? இப்பாடலில் காளிம ஸம்பிரதாயம் என்பது கருமையாம்
தீயவழியைக் குறிப்பது. காதிலே நெய்தல் பூ இருக்கும்; கடைக்கண்ணோ அதனினும் கரியது. சுருதியென்பது
வேதத்தையும் செவியையும் குறிப்பது; கண்ணின் கருமை கருநெய்தலுக்கே கருமையைத் தருவதைக்
கவி இவ்வாறு கூறுகிறார். இப்பாடலும் நிந்தைத் துதியே!
உன்கடைக் கண்ணெனும் ஒத்துரைப் போனென்றும்
ஓத்தறிய
உன்னுகின் றானும், உறைந்துடன் தங்க உகந்திடுமாம்
நின்மா ணவன்நீல நெய்தல் மலர்க்கு நெறிதிரிபை
அன்பாய்கற் பித்தாரோ ஆர்வமாய் காமாட்சீ
அன்னையளே
ஒத்துரைப்போன்
- ஆசிரியன்; ஓத்து - வேதம்; உன்னுகின்றான் - முயல்கின்றவன்; உகந்திடும் - விரும்பிடும்;
நெறிதிரிபை - துன்மார்க்க வழி.
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக
As much as I enjoy writing on various topics, you have right to comment, critique, vehemently disagree or share your happiness reading it. So, please let me know your thoughts
- Ashok Subramaniam