குறளின் குரல் - 1268

9^th Oct, 2015

இலங்கிழாய் இன்று மறப்பின்என் தோள்மேல்

கலங்கழியும் காரிகை நீத்து.

                           (குறள் 1262: அவாவயின்விதும்பல் அதிகாரம்)

இலங்கிழாய் - இலங்கு இழையே, அழகிய அணிகளணிந்த தோழியே

இன்று மறப்பின் - இன்று என்னவரை நான் மறந்துவிட்டால்

என் தோள்மேல் - என்னுடைய தோள்மேலிருந்து

கலம் கழியும் - ஆபரணமாகிய தோள்வளை அகலும்

காரிகை நீத்து - என்னழகை நீங்கச்செய்து.

தலைவனை பிரிந்து ஆற்றாதிருக்கிறாயே! அவனோ உன்னை நினைந்தானில்லை. நீ அவனை மறந்துவிடுதலே உனக்கு நல்லது என்று கூறும் அவளுடைய அணிகளால் அலங்கரிங்கப்பட்ட அழகிய தோழிக்கு, காதற் தலைவி இவ்வாறு கூறுவாள்: “அணிகளை பூண்ட அழகிய தோழியே.. இன்று நான் என்னவரை மறந்துவிட்டால், என்னுடைய தோள்கள் மெலிந்து, வளைகள் கழண்டு விழும்; என்னுடைய அழகும் குலைந்து என்னை நீங்கும்”

Transliteration:

ilangizhAi inRu maRappinen thOLmEl

kalangkazhiyum kArigai nIttu

ilangizhAi – O! Friend, beautifully decked with ornaments

inRu maRappin – If I forget my beloved (because he has left and has not come back)

en thOLmEl – From my shoulders

kalam kazhiyum – the bracelets for shoulders will fall off (because of slimming)

kArigai nIttu – that will ruin my beauty

O! Maiden, you have not consoled yourself, because of your beloved leaving you and has not come back; he has not even thought about you either. It is better for you to forget him – insists the maidens’ friend beautifully dressed up with ornaments. Maiden replies to her thus: “O! Friend that is beautifully decorated with jewels! If I forget my beloved today, my shoulders shall become slim further in pangs of separation, and the bracelets shall fall off from my shoulders; my beauty also will ruin and leave me”

“O! Decked up friend! If I forget my beloved, fearing this pain

 Bracelets on my shoulders shall fall and my beautiy also ruin.”

இன்றெனது  குறள்:

அழகியே என்னவரை நெஞ்சுநீக்கின் நீங்கும்

அழகொழித்  தென்தோள் வளை

azagiyE ennavarai nenjunIkkin nIngum

azakozhit thenthOL vaLai