குறளின் குரல் - 796

24^th Jun 2014

இனையர் இவரெமக்கு இன்னம்யாம் என்று

புனையினும் புல்லென்னும் நட்பு.

                        (குறள் 790: நட்பு அதிகாரம்)

இனையர் இவர் எமக்கு  - இத்துணை நெருக்கமானவர் இவர் எனக்கு என்றும்

இன்னம் யாம் - அவருக்கு இவ்வளவு நெருக்கமானவன் நான்

என்று புனையினும் - என்றும் தற்பெருமையிலோ அல்லது மிகுதியாகச் சொல்லுதல்

புல்லென்னும் நட்பு - அது கீழ்மையான நட்பேயாகும்

உண்மையான நட்பு தம் நட்பைப் பற்றி வீண்பெருமைப் பேசாது. சிலர், பிறரிடம்  பெறக்கூடிய சில ஆதாயங்களுக்காக தாம் சில பெரியமனிதர்களோடு சிறந்த நட்பைக் கொண்டிருப்பதைப் போல் புனைந்து உரைப்பர். அன்னார் எமக்கு இவ்வளவு நெருக்கமானவர், தாம் எவ்வளவு அவருக்கு இன்றியமையாதவர் என்றெல்லாம் வீண்பெருமை பேசுவது நட்பைக் கீழ்மைப் படுத்துவதாகும். வள்ளுவர், இக்குறளின் வாயிலாக, நட்பைக் கொச்சைப்படுத்தும் வீண் தற்பெருமைப் பேச்சினை அடிக்கோடிடுகிறார்.

Transliteration:

Inaiyar ivaremakku innamyAm enRu

Punaiyinum pullennum naTpu

Inaiyar ivar emakku – He is so close to me

Innam yAm – I am very near and dear to him

enRu punaiyinum – speaking so in boastful, vainglorious manner

pullennum naTpu – is demeaning to friendship

True friendship does not boast about its glory. Some, to get benefits from others for self-gain, would boast their friendship with highly placed personalities of the society, saying how well they know them or close to them; they would even go to the extent of saying that how close they feel to self. Such vainglorious, conceited boasting are indeed demeaning to the friendship, if there is such friendship.

“Being boastful about friendship, claiming how near and dear the self is to someone

 Or how that someone feels close to self, are both demeaning; and a trait to shun!”

இன்றெனது குறள்:

தம்முறவு ஈதவர்க்கு யாமின்னார் என்றுசொல்வார்

தம்பெருமை கீழ்மைநட் புக்கு.

(தம்முறவு ஈது; அவர்க்கு யாம் இன்னார் என்று சொல்வார் தம்பெருமை கீழ்மை நட்புக்கு!)

thammuRavu Idavarkku yAminnAr enRusolvAr

thamperumai kIzhmainaT pukku