குறளின் குரல் - 538

54: (avoding laxity or sloppiness - பொச்சாவாமை)

[This chapter talks about not being negligent and forgetful about self-defense, quelling enemies etc. The fault of such laxity or sloppiness, the ill-effects of such behavior and the goodness comes out of not having laxity or forgetfulness, and the ways of not having laxity are the main themes of this chapter. ]

8^th Oct 2013

இறந்த வெகுளியின் தீதே சிறந்த

உவகை மகிழ்ச்சியிற் சோர்வு.

                             (குறள் 531: பொச்சாவாமை அதிகாரம்)

Transliteration:

iRanda veguLiyun thIdE siRanda

uvagai magizhchiyiR sOrvu

iRanda – beyond measure as in  (aLavu iRanda)

veguLiyun – the anger

thIdE – is harmful

siRanda – the best

uvagai magizhchiyiR – due to happiness causing happenings

sOrvu – laxity or forgetfulness (about enemies, duties, self-defense etc.)

The happiness out of excellence in anything and the forgetfulness resulting in negligence or sloppiness it begets is exteremly detrimental to anyone, more importantly to the people in power. This, vaLLuvar says in comparison to excessive anger. At least anger against enemies or people scheming against is justified, even to the extent of destroying them.  But if the excessive happiness can cause one to ignore or forget such threats, would there be a worse threat?

Laxity born out of excessive happiness is more harmful

Compared to even excessive anger, considered dreadful”

தமிழிலே:

இறந்த - அளவு மிகுந்த

வெகுளியின் - சினத்தயும்விட

தீதே - தீமை தருவது

சிறந்த - உயர்வான

உவகை மகிழ்ச்சியிற் - உவகைதரும் களிப்பினால்

சோர்வு - வரும் மறதி அல்லது பொருட்படுத்தாமை (பகை, கடமை, சுயபாதுகாப்பு போன்றன)

உயர்வானதாகக் கருதப்படும் உவகையும் அதனால் வரும் களிப்பும் அவை தருகின்ற மறதியும், அதனால் வரக்கூடிய பொருட்படுத்தாத தன்மையும் மிகவும் தீமையை விளவிக்கக்கூடியன. எவற்றைவிட என்பதற்கு வள்ளுவர் கூறுவது, “அளவில்லாமல் வரும் சினத்தைவிட” என்பதாம். சினம் தீமையே தருவதாயினும், பகைவரிடத்தும், எதிராகத் திரளும் வஞ்சகரிடமும் கொள்ளுதல் தவறில்லை, அச்சினத்தினால் அவர்களை அழிப்பது, தவறில்லை. ஆனால் உயர்வானதென்றாலும், மிகுத்துவரும ஆனந்தக்களிப்பினால், ஒருவர் தனக்கு எதிராக இருக்கும் பகையும், வஞ்சகரும் உண்டு என்பதை மறந்து வாளா இருப்பின் அதைவிட தீமை பயப்பது எது?

இன்றெனது குறள்:

தீராச் சினத்தினும் தீதே வருமறதி

பாரா மகிழ்வாயி னும்

thIrA sinaththinum thIdE varumaRadi

pArA magizhvAyi  num