குறளின் குரல் - 437

29^th June 2013

அறிவுடையார் எல்லா முடையார் அறிவிலார்


என்னுடைய ரேனும் இலர்.

                                  (குறள் 430: அறிவுடமை அதிகாரம்)

Transliteration:

aRivuDaiyAr ellA muDaiyAr aRivilAr

ennuDaiya rEnum ilar

aRivuDaiyAr – Wise people

ellAm uDaiyAr – have the fulfillment of everything, though not wealthy

aRivilAr - Fools

enn uDaiyarEnum – Regardless of how much wealthy they are

ilar – have none and are considered poor

The last verse of this chapter makes a clear-cut distinction between the wisemen and men of ignorance. Though not measured in terms of riches as wealthy, wisemen have everything to their avail as their wisdom as the power to accomplish anything; fools may be rich and wealthy, but highly lack in the treasure of knowledge, without which, they may not even be able to safeguard their riches. They are indeed considered impoverished in comparison.

nAlaDiyAr says, not having finer sensitivity (a product of wisdom)  is poverty; having that is huge wealth. pazhamozhinAnUru says, just like a nude person can not be beautified by jewels, mere wealth can not make a fool proud.

“People of wisdom, have plenty of everything, though not by measure

Of wealth; fools, though rich, are impoverished in knowledge treasure”

தமிழிலே:

அறிவுடையார் - அறிவுள்ளோர்க்கு

எல்லாம் உடையார் - எல்லாம் நிறைந்தவராகவே இருப்பர் (செல்வமேதும் இல்லை எனினும்)

அறிவிலார் - அறிவற்றோர்


என் உடையரேனும்  - எது இருந்தாலும், எவ்வளவு செல்வமிகுந்தவராயினும்

இலர் - ஒன்றுமே இல்லாத வறியவர்தாம்.

இவ்வதிகாரத்தின் இறுதி குறளில் அறிவுடையோருக்கும், அறிவிலிகளுக்குமான தெளிவான வித்தியாசத்தைக் குறிப்பிட்டு நிறைவு செய்கிறார் வள்ளுவர். செல்வச் சிறப்பில்லாவிட்டாலும், அறிவுடையோர்க்கு சென்றவிடமெல்லாம் சிறப்பு, அவர்களது அறிவுடைமையே பெருந்துணையாகவும், செல்வமாகவும் இருந்து அவர்களை வாழ்விக்கும். அறிவில்லாதவர்களுக்கு, மூடர்களுக்கு, பெருஞ்செல்வமிருந்தும் அவர்கள் வறியரே. அவர்கள் செல்வத்தைக்கூட கட்டிக்காக்கும் திறமையில்லாதவர்கள், அவர்கள் செல்வத்தைத் தொலைக்கவும் செய்வர்.

நாலடியார் பாடலொன்று இதையே, “ நுண்ணுணர்வின்மை வறுமை அஃதுடைமை பண்ணப் பணைத்த பெருஞ்செல்வம்” என்கிறது.. பழமொழிப் பாடலொன்று,  இவ்வாறு கூறுகிறது.

 “அறிவினால் மாட்சியொன்(று) இல்லா ஒருவன்

பிறிதினால் மாண்ட(து) எவனாம் - பொறியின்

மணிபொன்னும் சாந்தமும் மாலையும் இன்ன

அணியெல்லாம் ஆடையின் பின்”

இதன் கருத்து, “ஆடையில்லானை அணிகள் அழகுறச் செய்யாமை போல அறிவில்லானைச் செல்வம் பெருமையுறச் செய்யாது என்பதாம்”

இன்றெனது குறள்(கள்):

இலரெனினும் உள்ளோர் அறிவுடையோர் பெற்றும்

இலரே அறிவிலி கள்

ilareninum uLLOr aRivuDaiyOr peRRum

ilarE aRivili gaL

அறிவுடையோர்க் கில்லாமை இல்லை இருந்தும்

அறிவிலார்க் கேதுமில் லை

aRivuDaiyOrk killAmai illai irundhum

aRivilArk kEthumil lai