குறளின் குரல் - 320

27^th February 2013

கறுத்துஇன்னா செய்தவக் கண்ணும் மறுத்தின்னா

செய்யாமை மாசற்றார் கோள்.

                       (குறள் 312:  இன்னாசெய்யாமை அதிகாரம்)

Transliteration:

kaRuthinnA seythavak kaNNum maRuththinnA

seyyAmai mAsaRRAr kOL

kaRuthinnA – With darkness in heart either with jealousy or with rage, harm to others

seythavak kaNNum – when somebody does

maRuthth(u) – negating the thought of doing a counter harm

innA seyyAmai – and not doing harm as counter action

mAsaRRAr kOL – is the resolve of the people of blemishless hearts

When someone, does harm with darkness of jealousy or anger set in their heart, not entertaining the thought of counter harm is the blemishless minds’ resolve and determind stance.

The metaphorical darkness of heart is by jealousy or rage in a person’s mind. Previousluy we have seen in the first verse of chapter on “not being envious”, emphasizing the jealous free heart as a virtuous stance. (“ozhukkAragak koLga oruvan than nenjaththu azukkARu ilAdha iyalbu”). In the previous chapter on “Not having anger” he had said, even if somebody would do harm like a showering of flames of fire, not having a counter range was good” thorugh this verse: “iNar eri thoYvanna innA seyinum puNarin veguLAmai nanRu”

“Darkness in heart set by anger, or jealousy, if someone does harm

 Not considering counter harm is blesmishless minds’ resolute norm”

தமிழிலே:

கறுத்து இன்னா - உள்ளங் கறுத்து, அதாவது பொறாமையினாலோ, சினத்தாலோ பிறர்க்கு துன்பம்

செய்த அக்கண்ணும் - ஒருவர் செய்த அப்பொழுதிலும்

மறுத்து  - அவருக்கு எதிராக துன்பம் செய்யும் எண்ணத்தை தன்னுள் எழாமல் மறுத்து

இன்னா செய்யாமை - எதிர்வினையாகத் துன்பம் செய்யாமல் இருப்பதே

மாசற்றார் - குற்றமில்லா மனத்தினரின்

கோள் - கொள்கை, முடிவு, உறுதி.

பிறர் தமக்கு, அவருள்ளமானது, பொறாமையாலே, சினத்தினாலோ, இருண்டு துன்பம் தரும் செயல்களைச் செய்தபோதும், அவர்க்கெதிராக தாமும், சினத்திற்காட்பட்டு எதிர்வினையாக துன்பம்தரும் செயல்களைச் செய்யாதிருப்பதே குற்றமற்ற மனத்தித்தினர்கள் கொள்கை, உறுதி.

உள்ளம் கறுமையடைவது ஒன்று சினத்தால், மற்றொன்று பிறர்மேலுள்ள அழுக்காறினால், பொறமையால்.  முன்னரே கண்ட அழுகாறாமை அதிகாரத்தின் முதற்குறளிலேயே, நெஞ்சில் பொறாமையற்று இருத்தலை ஒருவர் தம்முடைய ஒழுக்கநெறிக் கொள்கையாகக் கொள்ளவேண்டியதை வலியுறுத்தியிருப்பார் வள்ளுவர் (“ஒழுக்காறாக் கொள்க ஒருவன்தன் நெஞ்சத்து அழுக்காறு இலாத இயல்பு”). ஒருவர் தமக்கு நெருப்பை அள்ளிக்கொட்டியதுபோல் துன்பம் செய்தபோதும் அவரிடம் சினவாமைப்பற்றி சென்ற “வெகுளாமை” அதிகாரத்தில் “இணர்எரி தோய்வன்ன இன்னா செயினும் புணரின் வெகுளாமை நன்று” என்ற குறளில் சொல்லியிருப்பார் வள்ளுவர்.

இன்றெனது குறள்:

இருண்டுள்ளம் இன்னாசெய் வோர்க்கெதிராய் இன்னா

கருதாக்கோள் நீர்மைநெறி யோர்க்கு

iruNDuLLam innAsei vOrkkedhirAi innA

karudhAkkOL nIrmaineRi yOrkku