குறளின் குரல் - 304

10^th February, 2013

மனத்தொடு வாய்மை மொழியின் தவத்தொடு

தானஞ்செய் வாரின் தலை.

                       (குறள் 295:  வாய்மை அதிகாரம்)

Transliteration:

manaththoDu vAymai mozhiyin thavaththoDu

thAnanjsei vArin thalai

manaththoDu – known to ones own conscience (within his/her heart)

vAymai mozhiyin – if a person speaks only truth always, they are (see with last word)

thavaththoDu – more than not only penance, but

thAnanj seivArin – also are charitable towards others

thalai -   ahead of above

External deeds of penance and charity, both are done for self-realization, elevation and not to have another birth or for an eventual seat in heavenly abode. To be a stickeler for truth and not veer away from speaking “it” is, better than both penance and charity. Hence it is said in this verse speaker of truth is better than the person that does penance and charity.

The story of Harischandra, the king of Ayodhya is etched as an Indian ethos for centuries. Is there a better story anywhere in the world to depict the power of truth than this? Even the Brahmarishi Viswamithra was humbled before Harischandra’s conviction on power of truth. While it may be questioned as to why truth is better than penance and charity, there may be an explanation. Vedas and puraNas depict the Godhead as the embodiment of truth –sathya! Since bothe penance and charity are due to his grace, truth is undoubtedly greater than them.

“To be truth speaking with mind in complete concent

 Is better than being a charitable person or a penitent”

மனத்தொடு - தன்மனது ஒப்ப

வாய்மை மொழியின்  - ஒருவர் வாய்மையே பேசுவாராயின்

தவத்தொடு - தவம் மட்டுமல்லாது

தானஞ் செய்வாரின் - பிறருக்கு தானங்கள் செய்வாரையும் விட

தலை - சிறந்தவர்கள் (அவர்கள்)

புறமாகிய மெய்யினால் செய்யக்கூடியதாகிய தவம், தானம் இரண்டுமே ஒருவருடைய உள்முக உயர்வுக்காகவும், மறுமை வேண்டாமைக்கருதியும், புண்ணியங்கருதியும் செய்யக்கூடிய செயல்கள். இவற்றைவிடவும் தன்னுடைய மனத்துக்கண் மாசிலானாகி வாய்மையை மனமொப்ப கடைபிடித்தலே சிறந்தது, இதைக் கருதியே தவமும் தானமும் செய்வாரை விடவும் வாய்மையை மனமொப்பி கடைபிடிக்கிறவர்கள் சிறந்தவர்கள்.

அயோத்தியின் அரசன் ஹரிச்சந்திரனின் கதையைவிட வாய்மையின் உயர்வைச் சொல்வது ஏதேனும் உண்டா? பிரம்மரிஷியாகிய விஸ்வாமித்திரன் பெரிய தவவலிமை உடையவரானாலும், ஹரிச்சந்திரனின் வாய்மையின் உறுதிக்குமுன்னர் தோல்வியடைந்து சிறுமையடைந்தது எல்லோரும் நன்றாக அறிந்த கதைதானே. வேதமும் புராணங்களும் இறைவனையே வாய்மையின் உருவாகச் சொல்லுவதால், தானமும் தவமும் கூட அவ்விறையருளாலே என்பதால், வாய்மை இவ்விரண்டையும் விட சிறந்தது என்றும் கொள்ளலாம்.

இன்றைய குறள்(கள்):

தவம்தானம் செய்தலின் மேலாம் மனதில்

அவமிலா வாய்மை மொழி

thavamthAnam seydhalin mElAm manadhil

avamilA vAimai mozhi

முதலில் எழுதப்பட்டது வாய்மையின் உயர்வைப்பற்றி. மூலக்குறளையொட்டி, வாய்மையாக வாழ்கிறவர்களைப்பற்றிய குறள் கீழே.

தவம்தானம் செய்வோரின் மேலோராம் வாய்மை

உவந்துளத்தால் பேசுகின்ற வர்

thavamthAm seyvOrin mElOrAm vAymai

uvandhuLaththAl pEsuginRa var