குறளின் குரல் - 294

31^st January, 2013

அருள்கருதி அன்புடைய ராதல் பொருள்கருதிப்

பொச்சாப்புப் பார்ப்பார்கண் இல்.

                               (குறள் 285:  கள்ளாமை அதிகாரம்)

Transliteration:

aruLkarudhi anbuDaiya rAdhal poruLkarudhi

pochchAppup pArppArkaN il

aruLkarudhi – Understanding the greatness of compassion

anbuDaiyar Adhal – To be loving to others

poruLkarudhi – to steal others belongings with cunning

pochchAppup – they are tired or distracted or forgetful

pArppArkaN il – Looking for the time such as above, is not there

In this verse, vaLLuvar says, who will not have the desire to steal from others by cunning. One who knows the greatness of grace, will have compassion and love for others; and they will not steal from them, that too when they are unattentive or tired.

The word “pochchAppu” used in this verse seems excess. Truly graceful and compassionate people that too ascetics will not steal by cunning! People that thieve routinely are the ones that look for opportune moments. But for the metrical considerations, there is no real purpose for the word.

“Knowing the greatness of grace, the compassionate souls, saints

 Will not steal by cunning from others during their weaker moments.

தமிழிலே:

அருள்கருதி  - அருளின் உயர்ச்சியை அறிந்து

அன்புடையராதல் - மற்றோரிடத்து அன்பு பூண்டு ஒழுகுபவர்க்கு

பொருள்கருதிப் - பிறர் பொருளை வஞ்சனையால் திருடுவது

பொச்சாப்புப் - அதுவும் அவர் அயர்ந்திருக்கும்

பார்ப்பார்கண் இல் - நேரம் பார்த்து என்பது கிடையாது.

இக்குறளில் யாரிடத்தில் பிறரிடம் இருப்பதை வஞ்சித்துத் திருடிக்கொள்ளும் எண்ணம் இராது என்பதைக் கூறுகிறார் வள்ளுவர். எவரிடத்தில்  அருளின் உயர்வினை அறிந்ததனால், மற்றவரிடத்தில் அன்பு இருக்குமோ, அவர்கள் மற்றோர் அயர்ந்த நேரம்பார்த்து, அல்லது தளர்ந்த நேரம் பார்த்து அவர்களிடன் திருடமாட்டார்கள்.

பொச்சாப்பு என்ற சொல் ஒரு மிகுதிச் சொல்லாகவே இருக்கிறது. உண்மையிலேயே அருளும், அன்பும் உடையவர்கள், அதுவும் துறவு நிலையில் இருப்பவர்கள் திருடுவதோ, அதுவும் வஞ்சித்துத் திருடுவதோ கிடையாது. அதுவும் மற்றோர் தளர்ந்த நிலையில் என்பது சற்றும் பொருந்தாததாகத்தான் இருக்கிறது

இன்றைய குறள்:

அயரும் தருணம் பொருளைத் திருடும்

மயர்வு மதிக்கருள் இல்

ayarum tharuNam poruLaith thiruDum

mayarvu madhikkaruL il

குறளின் குரல் - 293

^30th January, 2013

களவின்கண் கன்றிய காதல் விளைவின்கண்

வீயா விழுமம் தரும்.

                       (குறள் 284:  கள்ளாமை அதிகாரம்)   

kaLavinkaN kanRiya kAdhal viLaivinkaN

vIyA vizhumam tharum

kaLavinkaN – stealing form others by conniving

kanRiya – vileness ridden

kAdhal – though love in normal meaning, it is excessive desires

viLaivinkaN – though the desire is fulfilled, the after effects will

vIyA - undying

vizhumam tharum – gives distress or trouble

In the previous verse, vaLLuvar said, cunnivingly stolen wealth, though appears to be growing, will evetually perish. In this verse, he refers to the person who does that, such vile desires will eventually give undying, endless troubles and distress to people.

There are two words that vaLLuvar has used in this verse, we inspect here closely. “kanRiya” means, “with anger” generally, but also means, “insignificant, or mean” too. “kanRu” means that which is not grown. Here vaLLuvar alludes to the “ungrown in thinking” for a person to indulge in thieving.  The apt tamil word for this is “aRpam”. The second word, “vizhumam” also means “excellence” and at the same time, “distress or painful consequences”. vaLLuvar has used this word to denote “excellent looking outwardly but causing distress”,  a clever usage indeed.

KI.vA.ja, in his research edition gives enough examples of “causal effect of deeds” from maNimEkalai, sIvaka chintAmaNi, vaLaiyApathi. The very topic of this chapter is one of the most important tenets of Jainism.

“Undying consequence of disress and trouble will ensue

 For vile desire to scheme cunnivingly to steal and pursue”

தமிழிலே:

களவின்கண் - வஞ்சித்து பிறர் பொருளைத் திருடுதலில்

கன்றிய - அற்பமான (“மிக” என்ற பொருளில் உரையாசிரியர்கள் சொல்லுவர்**)

காதல் - வேட்கை, விழைவு

விளைவின்கண் - அது நிறைவேறினாலும், பின்வரும் விளைவுகளினால்

வீயா - அழியாத

விழுமம் தரும் - துன்பத்தினைத் தரும் (சிறப்பு என்ற பொருளும் தரும் ஆதலால், சிறப்பு போன்று தோன்றும் துன்பம்)

முந்தைய குறளில், வஞ்சித்து திருடிய செல்வம், வளர்வதுபோல தோன்றினாலும், அது முடிவில் அழியும் என்றார். இக்குறளில், அவ்வாறு வஞ்சித்து திருடுதலில் உள்ள அற்பமான வேட்கை, அவ்வாறு திருடினாலும், அழியாத துன்பத்தினையும், தொல்லைகளையும் தந்துவிடும்.

கன்றிய என்ற சொல் சினந்து என்ற பொருளும், அற்பம், வளர்ச்சியில் இளமையானது என்ற பொருளையும் தரும். வாழைக்கன்று, பசுவின் கன்று என்று சொல்வதைக் கேட்கிறோம். அற்பமும் அதைப்போன்றது தான், வளராதது, முதிராதது என்றே கொள்ளவேண்டும். ஏன் அற்பம் என்னல் பொருந்துகிறது? பிறரை வஞ்சித்துத் திருடுதல் என்பது ஒரு முதிரான அறிவின் விளைவு என்பதால்.

விழுமம் என்ற சொல் “சிறப்பு” என்ற பொருளிலும், “துன்பம்” என்ற பொருளிலும் வரும். இதை வள்ளுவர் பயன்படுத்தியதற்கு ஒரு காரணம் இருக்கவேண்டும். வள்ளுவர் சிறப்பு போல தோன்றும் துன்பம் என்பதை குறிக்கவே இச்சொல்லைப் பயன்படுத்தியுள்ளார் என்று கொள்ளலாம்.

கீ.வா.ஜகன்னாதன் ஆராய்ச்சித் தொகுப்பில், வினைப்பயன் விளைவைப்பற்றி மணிமேகலையிலிருந்து இவ்வாறு கூறுகிறார். “வினைப்பயன் விளையும் காலை உயிர்கட்கு மனப்பேரின்பமும் கவலையும் காட்டும்” (மணி:30:62-3). முற்றுக் கருத்தையும் எதிரொலிக்கும் பாடல் வரிகளையும் சீவகசிந்தாமணி, வளையாபதி போன்ற காவியங்களிலிருந்து எடுத்துக்காட்டியிருப்பார். கள்ளாமை என்பது சமணக்கோட்பாடுகளில் முக்கியமான ஒன்றானதால், சமணகாவியங்களே இவற்றைப் பற்றி வெகுவாகப் பேசியுள்ளன.

இன்றைய குறள்:

வஞ்சத் திருட்டிலே அற்பவேட்கை துன்பமே

நெஞ்சில் நிலைக்கத் தரும்

vanjath thiruTTil migavETkai thunbamE

nenjil nilaikkath tharum

குறளின் குரல் - 292

29^th January, 2013

களவினால் ஆகிய ஆக்கம் அளவிறந்து

ஆவது போலக் கெடும்.

                               (குறள் 283:  கள்ளாமை அதிகாரம்)

Transliteration:

kaLavinAl Agiya Akkam aLaviRandhu

Avadhu pOlak keDum

kaLavinAl Agiya – By deceiving others with cunning

Akkam - The illgotten wealth

aLaviRandhu – in excess

Avadhu pOlak – may appear to grow (in excess)

keDum – will deplete completely eventually.

இன்று ஒரு உபரித் தகவல். திருக்குறளுக்கு, உரையெழுதிய பழைய ஆசிரியர்கள் யாரென்று பார்க்கையில் இப்பாடலைக் கண்டேன். இப்பாடல், உரைசெய்தவர்களின் கால வரிசையிலே செய்ததாகக் கூறப்படுகிறது. சீருக்காக வரிசை மாறியிருக்கலாம் என்றே தோன்றுகிறது.

This verse says that, the ill-gotten wealth by connivingly thieving from others may seem to grow the wealth in excess, but eventually will completely be depleted and bring distress. The word excess used here to show not only the wealth, but the distress that will come out of such wealth.  Why so? The such act of deception and thieving, will also ruin the earlier goodness accumulated.

There is a line in the “pazhamozhi nAnUru” which says it more generally, not particularly in the context of this verse. “Evild deeds, will destroy though seem to be bringing good”.

Here is a piece of information, though not connected to this verse. It is more like good to know information. Have you wondered who were all the early commentators of ThirukkuraL? , Dharumar, maNakkuDavar, thAmaththar, nachchar, parimelazhagar, parudhi, thirumalaiyar, mallar, paripperumAL, kaLingar are the names given in the poem above (in Tamizh)

“The illgotten wealth by thieving may seem to be in excess

And growing, but will deplete eventually to bring distress”

தமிழிலே:

களவினால் ஆகிய - பிறரை வஞ்சித்துத் திருடிய

ஆக்கம் - செல்வம், வளங்கள்

அளவிறந்து - அளவுக்கு மிகுதியாக

ஆவது போலக் - பெருகுவது போல தோன்றினாலும்

கெடும் - இறுதியில் அழிந்துபடும்

இக்குறள் சொல்லும் கருத்து: பிறரை வஞ்சித்து அவர்களின் பொருளை களவினால் கொள்ளுதல், மிகுந்த செல்வத்தையும் வளத்தையும் சேர்ப்பதுபோல தோன்றினாலும், இறுதியில் முற்றிலுமாக அழிந்துபடும். அளவிறந்த என்பதை ஆக்கத்துக்கும் , கெடுதலுக்கும் சேர்த்தே கொள்ளவேண்டும். அளவிறந்து கெடுதலானது, களவுதல் பற்றிய வஞ்சக எண்ணம், களவுதல் இவற்றுக்காகக் கெடுதலோடு மட்டுமின்றி, முன்பு செய்த அறவினைகளுக்கான பயன்களும் அழிந்துபடுமாகையால்.

பழமொழிப் பாடலொன்று “தீயன, ஆவதே போன்று கெடும்” என்று சொல்லுகிறது.

தருமர், மணக்குடவர், தாமத்தர், நச்சர்

பரிமேலழகர், பருதி, திருமலையர்,

மல்லர், பரிப்பெருமாள், காளிங்கர், வள்ளுவர் நூற்கு

எல்லை உரை செய்தார் இவர்

இன்றைய குறள்(கள்):

வஞ்சத்தில் வந்த வளங்கள் வரையற்று

விஞ்சினாலும் வற்றி விடும்

vanjaththil vandha vaLangaL varaiaRRu

vinjinAlum vaRRi viDum

To make it obvious that wealth obtained was by thieving, changed the word in the 1^st line and re wrote the verse as below,

வஞ்சத்தால் வந்தகள வாக்கம் வரையற்று

விஞ்சினாலும் வற்றி விடும்

vanjaththil vandhakaLa vAkkam varaiaRRu

vinjinAlum vaRRi viDum