குறளின் குரல் - 162

21st September, 2012

இன்மையுள் இன்மை விருந்தொரால் வன்மையுள்

வன்மை மடவார்ப் பொறை.

                  ( குறள் 153:பொறையுடமை அதிகாரம்)

Transliteration:

inmaiyuL inmai virundhorAl vanmaiyuL

vanmai maDavAr poRai

inmaiyuL inmai – The worst form of poverty among all poor things

virundhu – the guests that come hom

orAl – not able to provide and not entertaining them

vanmaiyuL – What is strength among

vanmai  - all strong attributes

maDavAr – who err due to their ignorance, stupidity

poRai -  show tolerance and forbearance towards them.

This verse is a bit confusing. It is apparent that the commentators have taken the meaning of words “inmai” to mean something which it does not mean. The comparison between “poorer of the poor” and the “stronger of the strong” does not have any meaning, though that seems to be the way commentators have interpreted. It is silly to think that a poet like vaLLuvar would have used rhyming words without an appropriate meaning.

The word “orAl” is not found in Tamil dictionaries. “Oruvudhal” is found, with the meanings “command to leave”, or “avoiding” or “to remove”. Around this meaning, the commentators from Parimelazhagar to recent ones have interpreted the word “oRal” as “command to leave”. Even then, the words “oruvudhal” and “oral” must have the opposites as “oruvAmai”, “orAmai” or “orAl”.  Only commentator that has interpreted it this way is “maNakkuDavar”.

Now taking the words, “inmai” as “varumai” or “state of being poor”, the comparison has become meaningless.  We can split the word as “il+mai”. When the two parts conjugate, it becomes a word “inmai” instead of “ilmai”. Now the word means the “household” implying the “lady of the house”.   

There is a word called “Oral”, meaning “researching”, “understanding”. But that does not fit the context, though the meter perfectly well. Another mistake might be that “maDavAr” has been interpreted as “senseless people”. But that word also denotes “ladies” in general sense.

Commentators write the meaning for this verse as: “the worse poverty in poor is to be in such a deprived state to tell guests to leave home, not be able to feed them. The stronger than the strong are those who can tolerate the dim-witted foolish persons that do harm unthinkingly”. Though both statements merit sense as stand alone statements, they don’t stand as comparison to one another. It is silly to think that vaLLuvar would have wasted his poetical skills with such poor comparison.

But, if we understand the meaning as follows, we can see the underlying connectivity to already expressed thought in the “Hospitality” chapter, through the verse “mOppak kuzhaiyum anichcham – mugamthirindhu nOkkak kuzhayum virundhu”.  The real meaning must be: “the best of the households will not tell their guests to leave and show utmost hospitality as the best virtue. Likewise, the strongest of strong attribute for ladies of the house is to have forebearance, patience and tolerance”.  In general this is in line with the way of the world to pin tolerance to ladies of the household.

“Forbearance is the virtue of the strong willed as it is

  For the best household to never unwelcome guests” 

                                     (Reflecting what the meaning should be!)

“The poorer than poor will not welcome the guests

  The stronger of strong will tolerate fooling deeds” 

                                    (In line with other commentators)

இன்மையுள் இன்மை – வறுமையில் கொடுமையான வறுமை

விருந்து – வீட்டிற்கு வரும் வருந்தினரை

ஒரால் – ஏற்றுக்கொள்ள முடியாமல் விலக்குதல்

வன்மையுள் – வலிமையுள் சிறந்த

வன்மை - வலிமையென்பது

மடவார்ப் – அறிவின்மையால் தவறு செய்தவர்களிடம்

பொறை – காட்டும் பொறுமை

இன்றைய குறள் சற்றே குழம்ப வைக்கும் குறள். மேலோட்டமாக பார்த்தால், இன்மை, வன்மையென்ற சொற்களுக்காக பொருத்தமில்லாத உவமையை சொல்லியிருப்பதாகத் தெரிகிறது. வறுமையுள் வறுமைக்கும், வலிமையுள் வலிமைக்கும் என்ன பொருத்தம் இருக்கமுடியும்?  அமெரிக்காவுக்கும், பேரிக்காவுக்கும் உள்ள பொருத்தம்தான்!

ஒரால் என்ற சொல் எனக்குத் தெரிந்தவரைக்கும், அகராதிகளில் இல்லாத ஒரு சொல்.  ஒருவுதல் என்ற சொல்லுக்கு “நீங்கு என்று ஏவுதல்” அல்லது “தவிர்த்தல்” அல்லது “விலகல்” என்ற பொருளுள்ளது. இதையே மையமாகக் கொண்டு ஒரால் என்ற சொல்லுக்கு பரிமேலழகர் தொடங்கி உரையாசிரியர்கள் பொருள் செய்துள்ளதாகத் தெரிகிறது. அப்படியே வைத்துக்கொண்டாலும், ஒருவுதல், ஒரல் என்பதற்கு எதிர்மறையான சொற்களாக ஒருவாமை, ஒரால் என்று ஆகவேண்டும். மணக்குடவர் செய்த உரையில் இப்பொருளிலேயே, நீங்கு என்று ஏவாமை, அல்லது நீங்காமை என்றே செய்திருக்கிறார். தவிரவும் தவிர்க்காமை, விலகாமை என்பவையும் பொருளாகக் கொள்வோம்.

இரண்டாவதாக “இன்மை” என்ற சொல்லை, “வறுமை” என்று எடுத்துக்கொண்டதால் தவறான ஒப்புமைக்கு வழிவகுத்து விட்டது என்று நினைக்கிறேன். “இல்+மை” என்பது “இல்மை” என்றாகாமல் “இன்மை” என்றாகும். இல்லத்துள் நல்ல இல்லம் என்பது (உள்ளத்துள் நல்ல உள்ளம் போல) அல்லது இல்லாளுள் நல்ல இல்லாள் என்று கொள்ளவேண்டும்.

ஓரல் என்று ஒரு சொல் உள்ளது, அதற்கு ஆய்தல், தெளிதல் என்ற பொருள். அதுவும் பொருந்துவதாக இல்லை. “மடவார்” என்ற சொல்லுக்கும், “அறிவற்றவர்” என்று பொருள் கொள்ளப்பட்டிருக்கிறது. ஆனால் “மடவார்” என்பது பெண்டிரையும் குறிக்கும்.

இக்குறளுக்கு மற்ற உரையாசிரியர்கள் எழுதும் பொருள் இதுதான். “வறுமையுள் வறுமை, விருந்தை நீங்கு என்று சொல்லும்படியான நிலையில் இருத்தல். வலிமையுள் வலிமை, அறிவற்று மற்றோர் செய்யும் தவறுகளைப் பொறுப்பதாம்.” தனியே இரண்டு சொற்றொடரிலும் பொருள் இருந்தாலும், இவற்றில் முதலிலே சொன்னதை, இரண்டாவதுக்கு ஏற்ற ஒப்புமையாகக் கொள்ளமுடியாது. தவிரவும் வள்ளுவன் ஏதோ எதுகைக் காரணமாக வன்மை, இன்மை என்றதாகவும் ஆகிவிடும். மற்ற குறள்களை கவனித்தால், வள்ளுவன் அந்த கட்டாயத்துக்கும் ஆளாகி இருக்கமுடியாது.

இக்குறளின் பொருளை இவ்வாறு கொண்டால், நிச்சயமாக ஒன்றோடு ஒன்று இயைந்த பொருளாக வருகிறது. “இல்லறத்தில் சிறந்த இல்லறம் என்பது, வரும் விருந்தினரை “நீங்கு” என்று ஏவாமல், விருந்தோம்புதல். இது ஒரு சிறந்த அறனாம். அதேபோல், வலிமையுள் சிறந்த வலிமை பெண்களின் பொறுமையாம்”.  இது இல்லத்துப் பெண்களை குறித்துச் சொல்வதாக அமைகிறது. விருந்தோம்பும் பண்புக்கு மிகவும் தேவை இல்லத்தரசிகளுக்கு பொறுமை, விருந்தினர் முகம் கோணக்கூடாதே என்கிற எண்ணமும்தான்.  

விருந்தோம்பல் அதிகாரத்தின் இறுதிக்குறளான “மோப்பக்குழையும் அனிச்சம்- முகந்திரிந்து நோக்கக்குழையும் விருந்து” என்ற குறளை நினைவு கூர்ந்தால், இக்குறளின் பொருள் உள்ளங்கை நெல்லிக்கனி.  எனவே உரையாசிரியர்களின் கருத்தின் படி ஒரு குறளும், எனக்குப் பொருள்படுகிற கருத்தின்படி ஒரு குறளும் எழுதியுள்ளேன்.

இன்றெனது குறள் (கள்):

பெருவேழ்மை இல்விருந்து நீக்கும் - பொறுக்கும்

பெருவலிமை மூடரி டம்       (உரையாசிரியர்கள் கருத்துப்படி)

peruvEzhmai ilvirundhu nIkkum- poRukkum

peruvalimai mUDari Dam

இல்சிறந்தாள் நீங்கென்னாள் தம்விருந்தை - இல்பெண்டிர்

நல்வலியோ குன்றாப் பொறை. (எனக்குத் தோன்றிய பொருள்)

ilsiRandhAL nIngennAL thamvirundhai – ilpeNdir

nalvaliyO kundRap poRai