குறளின் குரல் - 130

19^thAug, 2012

வாணிகம் செய்வார்க்கு வாணிகம் பேணிப்

பிறவும் தமபோல் செயின்.

                   (குறள் 120:  நடுவுநிலைமை அதிகாரம்)

Transliteration:

vAnigam seivArkku vANigam pENip

piRavum thamapOl seyin

vAnigam  - Business

seivArkku – those who’re doing (business)

vANigam -  their business

pENip – must be done sincerely and fairly

piRavum  - Treating others

thamapOl - as also people that earn through hard means

seyin – If they conduct the business

Sangam literature PattinappAlai says thus: “naDuvu nindRA nannenjinOr vaDuvanji vAimozhindhu thamavum piRavu moppa nADik kOLvadhUum migai koLAdhu, koDuppadhUum kuRai koDadhu palpanDam pagarndhu vIsum tholkondith thuvandRiukkai”.  (“நடுவுநின்ற நன்னெஞ்சினோர் வடுவஞ்சி வாய்மொழிந்து தமவும் பிறவு மொப்ப நாடிக் கொள்வதூஉம் மிகைகொளாது கொடுப்பதூஉங் குறைகொடாது பல்பண்டம் பகர்ந்துவீசும் தொல்கொண்டித் துவன்றிருக்கை”)

It means that just business persons, never accept more than what’s due to them either with their customers (in terms of money), or with people that they do business with. They never succumb to avarice because it is somebody’s goods or money. Same way, whatever they have to give to their customers or to other business people as a barter or money, they will not give less than what’s due also.

This verse says, those who are in business, must be fair, just and impartial in their business dealings with other business people as well as their customers and protect the interests of customers or other business people as their own.

“Business persons must do fair and just business, protect

  Their business customers’ interest as their own, the best.”

தமிழிலே:

வாணிகம் – வணிகத்திலே

செய்வார்க்கு - ஈடுபட்டிருப்பவர்களுக்கு

வாணிகம் – அவர்களுடைய வாணிகத்தை

பேணிப் – சரிவர, நேர்மையுடன் செய்தலும்

பிறவும் – பிறரும் (தம்மிடத்தில் வாணிகம் கருதி வருபவர்கள்)

தமபோல் - தம்மைபோல் உழைத்து பொருள் ஈட்டுவதைக் கருத்தில் கொண்டு

செயின் – செயல் பட்டால்

சங்க இலக்கியமான பட்டினப்பாலை இவ்வாறு சொல்கிறது: “நடுவுநின்ற நன்னெஞ்சினோர் வடுவஞ்சி வாய்மொழிந்து தமவும் பிறவு மொப்ப நாடிக் கொள்வதூஉம் மிகைகொளாது கொடுப்பதூஉங் குறைகொடாது பல்பண்டம் பகர்ந்துவீசும் தொல்கொண்டித் துவன்றிருக்கை”.  இதன் கருத்தானது, கொள்வதும் மிகையாகக் கொள்ளாமல், அதாவது பணமோ, பண்டமோ, அடுத்தவரின் சொத்துதானே என்று பேராசையிலோ, அல்லது வஞ்சகத்திலோ, ஏமாற்றியோ ஏற்றுக்கொள்ளாது, அதேபோல் தான் கொடுக்கும் பண்டமோ, பணமோ குறைவில்லாமல் கொடுப்பதுவே” நல்ல நடுவாண்மை மிக்க வாணிகருக்கு அழகு என்கிறது.

வாணிகம் செய்பவர்கள் தங்களுடைய வாணிகத்தில் நடுவு நிலைமையோடு, கொண்ட பொருளுக்கும், அல்லது பணத்துக்கும் நிறைவான அளவிலே மாற்றுப்பண்டமோ, பணம் தந்துவிடுதலோ செய்துவிடவேண்டும் என்பதே இக்குறளின் கருத்தும்.

இன்றெனது குறள்:

பிறர்பொருளும் தம்பொருளும் ஒன்றேபோல் பேணல்

சிறப்பாகும் வாணிகம்செய் பவர்க்கு