குறளின் குரல் - 85

5^th July, 2012

அன்புற்று அமர்ந்த வழக்கென்ப வையகத்து

இன்புற்றார் எய்தும் சிறப்பு.

                       (குறள் 75: அன்புடைமை அதிகாரம்)

Transliteration:

anbutRu amarndha vazhakkenba vayagaththu

inbutRar eidhum siRappu

anbutRu – With love and compassion

amarndha – the life that’s lived

vazhakkenba  - is what the life is as said by he learned.

Vayagaththu – in this world

inbutRar – those who have a happy and blissful life

eidhum – what they get

siRappu – as glory

Living happily in this world is bestowed by the life filled with love and compassion for other lives. Love gives kindness and empathy; kindness leads to virtous deeds; virtuous deeds accord the status of being blessed by everyone which is the very essence and use of life, according to learned people.

Parimelazhagar in his commentary for this verse has interpreted “vazakku” (வழக்கு) as ‘a good family life with wife and children, doing all the virtuous duties, with the daily oblatory sacred fire and eventually becoming one among the celestial beings”. This does not fit the context as the sacred fire is stipulated for certain section of the society and vaLLuvar did not certainly have that narrow point of view!

This is just another verse where I think vaLLuvar has said the obvious, for reasone only known to him

“Happy and blissful life is theirs in this world

For who lead life with love for others as guide”

தமிழிலே:

அன்புற்று – அன்பின் வழியிலே

அமர்ந்த - வாழ்கின்ற

வழக்கென்ப – வாழ்கையால் தான் என்று அறிந்தோர் சொல்லுவர்

வையகத்து - இவ்வுலகத்தில்

இன்புற்றார் – இன்பத்தோடு வாழ்க்கின்றவர்

எய்தும் – அதனால் அடையக்கூடிய

சிறப்பு – சிறப்பும் (நான்காம் சொல் முதலாகக் கொண்டு முடிவுடன் முதல் மூன்று சொற்களை கொண்டு கூட்டிப் பொருள் கொள்ளவேண்டும்)

இவ்வுலகிலே இன்பமாய் வாழ்வது மற்றும், அதனால் அடையும் சிறப்பு என்று அறிந்தோர் கொள்வதும் சொல்வதும், அன்பாலே இயங்கும் வாழ்கையை வாழ்வதுதான் என்பதை இக்குறள் சொல்கிறது. அன்பே கருணையினைத்தரும். கருணையினால் அறச்செயல்கள் செய்வது இயலும், அறச்செயல்கள் பிறர்வாழ்த்தும் சிறப்பையும், பயனையுந்தரும். அதுதான் வாழ்க்கையின் பயனென்று, மிகவும் கற்றறிந்தவர்களும் சொல்லுவர்.

பரிமேலழகர் “வழக்கு” என்பதை ‘நல்ல இல்லறத்தில் பொருந்தி மனைவி மக்களோடு வாழ்ந்து செய்யும் வேள்வித் தொழிலால் தேவராய் ஆண்டும் இன்புறுவார்’ என்று சொல்லுகிறார்.  இது முழுக்க முழுக்க அவரது கற்பனையென தோன்றுகிறது. தவிரவும் “வேள்வித் தொழிலால்” என்று கூறுதலால், ஒரு சாராருக்குமட்டும் பொருந்துவதாக உள்ளதால், அது உறுதியாக வள்ளுவரின் கருத்தாக இருக்க முடியாது.

இருந்தாலும், இது போல உள்ளங்கை நெல்லிக்கனி செய்திக்கு ஒரு குறள் தேவையா என்பது வள்ளுவருக்கே வெளிச்சம்.  ஒருவேளை பத்துக்குறள் கட்டாயத்தினாலோ என்னவோ!

இன்றெனது குறள்:

இவ்வுலகில் இன்புற்று வாழ்வார்கள் அன்புற்றார்

அவ்வுண்மை தேர்ந்தார்கின் பம்