குறளின் குரல் - 70

20^th June, 2012

மங்கலம் என்ப மனைமாட்சி மற்று அதன்

நன்கலம் நன்மக்கட் பேறு.

                   (குறள் 60: வாழ்க்கைத்துணை நலம் அதிகாரம்)

Transliteration:

Mangalam enba manaimAtchi matradhan

Nankalam nanmakkat peRu

Mangalam – True blessing beauty for a household

enba -  is

manaimAtchi – when the household is glorious and blessed with all wealth.

matradhan- other than that

Nankalam  - jewel or ornamentation of such life

nanmakkat  - is having good children that are

peRu - priceless boon or gift

In this last verse of this chapter, vaLLuvar, concludes that a glorious family is filled with all blessings. For such family, to grow as unbroken lineage, having good children is beautifying jewellery. Incidentally, this verse is a precursor to the following chapter on “blessing of children”. 

Almost all the commentators have had a posture of male-sidedness for their commentary to interpret “manai mAtchi” as “manaiviyin mAtchi” (glory of wife). Though it could be interpreted that way, in this verse, it is obvious he has talked about the righteous household, the family unit. By just having a virtuous wife, a family does not get the glory. It is the combined posture of both partners of life to make it glorious.  The straightforward meaning would simply be, “glory of the family unit”. Also, having good children is a common good for both parents, not just to a father.

All commentators for kuraL have been males and no wonder they have done interpretations suiting their stance. If there had been even one female commentator or educator that had considered writing commentary, it would be interesting to see how they would have viwed this work. Even vaLLuvar has written the work from his stance as a male most of the times, but to a milder extent. But the commentators have exaggerated the same and enforced their male centric/sided view more forcefully.

A righteous household is a place of beauty and the boon; and the blessing

Is the good children that are jewels adorning the beauty as pretty dressing

தமிழிலே:

மங்கலம் - பொலிவு, ஒருவர்க்கு நிறைவான அழகு

என்ப – என்பது யாததெனின்

மனைமாட்சி – இல்லமானது பெருமையும் வளங்களும் நிரம்பபெற்றதாம்.

மற்றதன் – அதுமட்டுமல்லாமல் அத்தகு குடும்பத்தின்

நன்கலம் – பெருமை மிக்க அணிகலமாவது

நன்மக்கட் - நல்ல குழந்தைகளைப் பெற்றிருக்கும்

பேறு – பெறுதற்கரிய வரமுமாம்.

இவ்வதிகாரத்தின் இறுதிக் குறள். தொடர்ந்து “புதல்வரைப் பெறுதல்” அதிகாரத்தில் நல்ல மக்கட் பேற்றினை, நல் வாழ்க்கைத் துணைநலத்தின் பயனாகப் பாடப்போவதற்கு முன்னூட்டமாக எழுதியுள்ளார். நல்ல குடும்பம், பொலிவு மிக்க, மங்கலம் தங்கும், அத்துணை வளங்களும் பொங்கும் ஒன்று.  அக்குடும்பத்தின் அணிகலமாக அமைவது, நல்ல குழந்தைகளை குலம் தழைக்கப் பெற்று வளர்க்கும் வரமாகும்.

மனைமாட்சி என்பதற்கு, மனைவியின் நற்குணங்களும் செய்கைகளும் என்று பொருள் கூறியிருப்பது, ஆணாதிக்க சார்பு நிலையில் எழுதப்பட்ட ஒன்றே. நேரடி பொருள், மனையின் மாட்சி, அதாவது குடும்பத்தின் பெருமை என்றே கொள்ளப்படவேண்டும். தவிர மக்கட்பேறு என்பது மனைவி, கணவன் இருவருக்கும் பொதுவானதால், ஏதோ கணவனுக்கு மட்டுமே நல்ல மக்கட்பேறு அணிகலம் போல் பேசுவது பொருந்தவில்லை.  

குறளுக்கு உரை எழுதியதெல்லாம் ஆண்மக்களாகவே இருந்திருக்கிறார்கள். பெண்புலவர்களும், கல்வியாளர்களும் எழுதியிருந்தால், எப்படி எழுதியிருப்பார்கள் என்றும் சிந்திக்கவேண்டியிருகிறது. வள்ளுவரேகூட பெரும்பாலும் ஆணாதிக்க நிலையிலிருந்தே எழுதியிருக்கிறார். அதையும் மிகைப்படுத்தி பெரும்பாலான உரைகள் அவ்வழியிலேயே இன்னும் அழுத்தமாக உரையெழுதி இருக்கின்றன.

இன்றெனது குறள்:

பேறென்ப போற்றுநல் இல்லறமாம் - நன்மக்கள்

பேறதனின் பூணணியு மாம்.