குறளின் குரல் - 71

21^st June, 2012 

This chapter talks about progeny of people that lead a good household. Though vaLLuvar talks about children in neutral sense in the first eight verses, the commentators have interpreted the verses purely pertinent to male offsprings only, which could be due to the societal set up of their times. World has evolved and so have thoughts and in today’s context, the interpretations won’t hold good for any right thinking person.

Parimelazhagar has made an insinuating comment in the very first verse regarding female children. The verse has a phrase, “arivaRindha makkaL”” (அறிவறிந்த மக்கள்). The way he interprets is this: ‘Knowing all that is there to be learned is not applicable to female children, and hence the word “makkaL” does not apply to female children’. This posture could simply be an individual’s opinion or the collective dominant posture of the society of his times. The same interpretation is what we see throughout this chapter. Regardless, I have attempted to stay neutral keeping with times and more than that, my personal belief.

vaLLuvar has used the word “magan” explicitly only in the last two verses meaning the male child. In other verses, he has used the word “makkaL” in the general sense of children.

பெறுமவற்றுள் யாமறிவது இல்லை அறிவறிந்த

மக்கட்பேறு அல்ல பிற.

                  (குறள் 61: மக்கட்பேறு அதிகாரம்)

Transliteration:

perumavatRuL yAmarivadhu illai aRivaRindha

makkTpeRu alla piRa

perumavatRuL – Among the things worthy of having

yAmarivadhu – from what we know

illai  - there is nothing (other than)

aRivaRindha – (children that have) learned whatever needs to be learned

makkTpeRu  - the children

alla  piRa = -nothing other than them.

A family is a continuing unbroken chain of lineage and for it to be so, good children are essential. When a female child grows up and gets married to a male, she is construed to be an instrument and reason to grow “his” family as she becomes part “his” family. This has been a long continuing societal setup. For a family to grow and continue generations after generations, male offsprings are absolutely needed – is the belief that has continued for generation, including today.

But, when we see a family unit, both male and female children have to be viewed equally at least until a female child is married off into another family and become part of that family.

 This verse says, that there is nothing greater and better that we know other than having the children that have gained knowledge by learning whatever appropriate is there to learn.  

Good wife, family and children are essential to a man to realize the Godhead.

As parimelazhagar said, if we have to think that the pursuit of knowledge is “not” for female children, then the work of vaLLuvar would have lost the reason for the title, “Common code book of the world”! Also, a knowledgeable poetess like AuvayyAr would not have sung in praise of vaLLuvar or his works.

Among the things worthy of having, there is nothing we know better

Other than learned progeny with knowedge that is essential and utter

தமிழிலே:

பெறுமவற்றுள்  - அடையத்தக்கவை என்பவற்றுள்

யாமறிவது – நாம் அறிந்தது

இல்லை – ஒன்றுமில்லை (பின் சொல்லப்போவதைத் தவிர)

அறிவறிந்த – கற்கவேண்டியவைகளைக் கற்றறிந்த

மக்கட்பேறு – மக்கள் செல்வங்களே (அடையத்தக்கவை)

பிற அல்ல – மற்றவை இல்லை

குடும்பம் வாழையடி வாழையாக விளங்க, நல்ல குழந்தைகள் தேவை. பெண்குழந்தைகள் வளர்ந்து பருவம் எய்திய பின், ஒரு ஆண்மகனுக்கு மனைவியான பிறகு, அவன் குலத்தை பெருக்கும் காரணியாகத்தான் பார்க்கப்படுகிறாள். இது ஒரு நெடுங்காலமாகத் தொடரும் ஒரு சமூக அமைப்பு. ஒரு குடும்பம் பெருகித் தழைப்பது அக்குடும்பத்தின் ஆண் வாரிசுகளால் மட்டுமே என்கிற கருத்தே பெரும்பாலும் நிலவி வந்துள்ளது, இன்றளவும் கூட.

ஆனாலும், ஒரு குடும்பத்தில் குழந்தைகள் என்று பார்க்கும் போது, ஆண், பெண் என்று இரண்டுபாலரையும்தான் பார்க்கவேண்டும். இக்குறள், ஒரு குடும்பத்தில் பெறத்தக்கவை என்பவற்றில், அறியவேண்டியவற்றை தெளிவாகத் தேர்ந்த நன்மக்களையும்விட, பேறாக மற்று எவற்றையும் நாமறிய முடியாது என்கிறது. நல்ல மனைவி, நல்ல குடும்பம், நல்ல குழந்தைகள் மூன்றுமே ஒருவரை நல்ல நிலையில் இருந்தி அவர்களை கடவுளென்னும் பொருளுக்கு அருகில் கொண்டு செல்கின்றன.

 பரிமேலழகர் கூறியது போல (‘அறிவறிந்த என்றதனான் மக்கள் என்னும் பெயர் பெண்ணொழித்து நின்றது’), திருவள்ளுவர் வாழ்ந்த சமூகம் பெண்ணைஅறிவு என்னும் புலத்திலிருந்து தள்ளி வைத்திருக்குமானால், அங்கேயே இது “பொதுமறை” என்பதற்கான தகுதியை இழந்திருக்கும். ஔவையைப் போன்ற அறிவார்ந்த கவியரசியும் அக்குறளைப் பாராட்டியிருக்கமாட்டார்.

இன்றெனது குறள்:

அறிதக்க வையறிந்த மக்கள் பெறலின்

செறிதக்க ஏது மில