மூகபஞ்சசதீ - கடாக்ஷ சதகம் - 49

मार्गेण मञ्जुकचकान्तितमोवृतेन

मन्दायमानगमना मदनातुरासौ ।

कामाक्षि दृष्टिरयते तव शङ्कराय

सङ्केतभूमिमचिरादभिसारिकेव ॥49॥

மார்கேண மஞ்ஜு கச காந்தி தமோவ்ருதேன

மன்தாயமான கமனா மதனாதுராஸௌ |

காமாக்ஷி த்ருஷ்டிரயதே தவ ஶம்கராய

ஸம்கேத பூமிமசிராதபிஸாரிகேவ ||49||

காமாக்ஷியே!  ஒளிமறைவாய் ஓரிடத்தில் தன் நாயகனைச் சேரச் செல்லும் வேசாரியைப் போல, அழகிய கருங்கூந்தலாகிய இருட்டில், மெதுவாக, யாருமறியாமல், மெதுவாக நடந்து செல்பவளாக, காமத்தால் பீடிக்கப்பட்டவளாக, உன் கடைக்கண் பார்வை, சங்கரரைச் சேருகிறது.

உன்கடைக் கண்கள், உருவிலி லீலைகள் உந்துவதால்,

மின்னும் குழற்கொத்தில் மேவும் இருள்வழி, மெல்லமெல்ல

மன்னும்வே சாரி, மறைவாய் ஒளிந்துதம் மாரனிடம்

தன்படி, காமாட்சீ, தன்பிடி யாய்செல்லும் தன்மையதே!

உருவில் - மன்மதன்; குழற்கொத்து - கூந்தல்; வேசாரி - வேசை; தன்படி - தாமாகவே; தன்பிடி - சிவனுக்கு அருகிருத்தல்; சாமீப்யம்;