कनकमणिकलितभूषां कालायसकलहशीलकान्तिकलाम् ।
कामाक्षि शीलये त्वां कपालशूलाभिरामकरकमलाम् ॥94॥
கனக மணி கலித பூஷாம் காலாயஸ கலஹ ஶீல காந்திகலாம் |
காமாக்ஷி ஶீலயே த்வாம் கபால ஶூலாபிராம கரகமலாம் ||94||
காமாக்ஷி தாயே! பொன்னும் மணிகளும் இழைத்த
அணிகளைப் பூண்டவளும், உருக்கிய இரும்பின் கருமையை தோற்கடிக்கச் செய்யும் நிறத்தை உடையவளும்,
கபாலமும், சூலமும் தரித்த தாமரைக் கரத்தினளுமாய தேவியே* உன்னைத் தியானிக்கிறேன்!
(* - அதர்வண பத்திரகாளியாம் பிரத்தியங்கரா தேவி)
பொன்னும் மணியும் பொதிந்த அணிகளைப்
பூண்டவளே;
மின்னும் கருமெஃகின் மேவும்
நிறத்தினும் மிக்கவளே;
தன்கரத் தாமரைத் தங்குமோடும்
சூலமும் தாம்கொண்ட
அன்னைகா மாட்சி! அகத்திலுன்னை
வைத்துளேன் ஆட்பட்டே
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக
As much as I enjoy writing on various topics, you have right to comment, critique, vehemently disagree or share your happiness reading it. So, please let me know your thoughts
- Ashok Subramaniam