குறளின் குரள் - 1112

6^th May, 2015

உறுதோறு உயிர்தளிர்ப்பத் தீண்டலால் பேதைக்கு

அமிழ்தின் இயன்றன தோள்.

                        (குறள் 1106: புணர்ச்சி மகிழ்தல் அதிகாரம்)

உறுதோறு - அவளை அணந்து இருக்கும்போதெல்லாம்

உயிர் தளிர்ப்பத் - என்னுடைய (சோர்ந்த) ஆவிக்குப் புத்துயிர் கிடைப்பதுபோல்

தீண்டலால் - அவள் என்னைத் தீண்டலால்

பேதைக்கு - அப்பெண்ணுக்கு

அமிழ்தின் - உயிர்காக்கும் அமிழ்தால்

இயன்றன தோள் - செய்யப்பட்டனவோ தோள்கள்

நான் அவளை அணைக்கும்போதெல்லாம் என்னுயிர் துளிர்க்கும் படியாக இருக்கிறது அவள் என்னைத் தீண்டுவது. ஆதலின் என்னை அணைக்கும் அவளின் தோள்கள் அமிழ்தத்தால் ஆனவையோ? என்று காதலன் வியப்பதாக உள்ள குறள். பெண்ணின் அணைப்பே உயிர்துடிப்பெனவும், அவள் தோள்களே அமிர்தம் எனவும் கூறியது நயமான கற்பனை.

Transliteration:

uRutOru uyirtaLirppat tInDalAl pEdaikku

amizdin iyanRana tOL

uRutOru – Whenever in her embrace

uyirtaLirppat – life springs back again

tInDalAl – such is her touch

pEdaikku – for that girl

amizdin – of nectar

iyanRana tOL – made her shoulder (because of the life reviving ability)

Whenever in her embrace, life springs back anew. Such is her touch. So, her shoulder that has the life-reviving capability is made of nectar, perhaps, wonders the man in love, in this verse. It is indeed a nice imagination to see the embrace of the girl one loves as the life-saving force and the instrument of such embrace, her shoulders are made of nectar.

“Everytime in her closeness, springs life back as such

 Hence her shoulder is made of nectar; such is her touch!”

இன்றெனது குறள்:

மீண்டும் துளிர்க்கும் உயிரப்பெண் மெய்த்தீண்ட

ஈண்டவள் தோளே அமுது

mINDum thuLirkku uyirappeN meyththINDa

INDavaL tOLE amudu