குறளின் குரல் - 1045

28^th Feb 2015

செல்லான் கிழவன் இருப்பின் நிலம்புலந்து

இல்லாளின் ஊடி விடும்.

                    (குறள் 1039: உழவு அதிகாரம்)

செல்லான் - தன்னுடைய நிலத்தில் அன்றாடம் பாடுபடச் செல்லாது இருப்பான்

கிழவன் இருப்பின் - நிலக்கிழானாகிய விவசாயி

நிலம் புலந்து -  நிலமானது வெறுத்து பயிரிடுதற்கு ஏற்பிலாது தரிசாகி விடும்

இல்லாளின் - எப்படி எனில், மனைவியின் விருப்பிற்கு இயலாத, இணங்காத கணவனை எவ்வாறு

ஊடி விடும் - மனைவி கோபங்கொண்டு வெறுத்து விடுவாளோ அது போல.

தன்னை கவனிக்காத கணவனிடம் எவ்வாறு மனைவி கோபங்கொண்டு விலகியிருப்பாளோ, அதே போன்றே, தன்னை அன்றாட கவனித்து, பாடுபடாத நிலக்கிழானாகிய உழவனிடம் நிலம் வெறுப்புற்று, அவனுக்கு உதவாது தரிசாகி விடும், என்பது இக்குறளின் கருத்து.

அதாவது பாடுபடாத நிலம் மும்மாரி பொழிந்தாலும், முப்போகம் விளையக்கூடியதாயிருந்தாலும், மெல்ல அருகி இறுதியில் பாழாகி தரிசு நிலம் போன்றே ஆகிவிடும்.

Transliteration:

chellAn kizhavan iruppin nilampulandu

illALin Udi vidUm

chellAn – does not go and work in his land

kizhavan iruppin – if the farmer remains so

nilam pulandu – His land will detest (his lethargy) and will become barren

illALin – like a wife (who is not attended to)

Udi vidUm – will get upset and detest too.

Like how a wife who is not attended to by her husband will detest his ways and finally him also, a land which is not attended to by its farmer through his regular work, will slowly become useless and barren, metaphorically equal to the land detesting the land lord.

Even if the land was otherwise very fertile to give three cycles of bounty earlier, because of being unattended by its owner, the farmer, it would slowly turn barren, shrinking in its output.

“Like how a wife detests and turns away from the unattentive husband,

if a farmer does attend to it regularly barren in bounty turns the land”

இன்றெனது குறள்:

நிலமே பிணங்கும் மனைபோல் புழங்கா

திலங்க விளைச்சலரு கும்

nilamE piNangum manaipOl puzhngA

dilanga viLaichchalaru gum

குறளின் குரல் - 1044

27^th Feb 2015

ஏரினும் நன்றால் எருவிடுதல் கட்டபின்

நீரினும் நன்றதன் காப்பு.

                    (குறள் 1038: உழவு அதிகாரம்)

ஏரினும் நன்றால் - ஏர் கொண்டு உழுதலிலும் நன்றென்பது

எருவிடுதல் - பயிருக்கு தகுந்த உரமிடலாம்

கட்டபின் - களை நீக்கிய பிறகு

நீரினும் நன்றதன் - நீர்ப் பாய்ச்சுதலிலும் நன்றாம்

காப்பு - அப்பயிரைக் காவல் செய்து காப்பது

இக்குறளில் ஏர் கொண்டு உழுதல், உரமிடுதல், களை நீக்குதல், நீர்ப் பாய்ச்சுதல், மற்று விளைந்த பயிரை காவல் செய்து காத்தல் என்ற ஐந்து செயல்களையும் வரிசைப் படுத்தி அவற்றின் தேவையைக் கூறுகிறார். ஏர் கொண்டு உழுதல் நன்றுதான். அதையுவிட உரமிடுதல் நன்றாம். உரமிட்டால் மட்டும் போதாது, களை நீக்க வேண்டும். களை நீக்கினால் மட்டும் போதுமா? நன்கு வரப்புயர நீர்ப்பாய்ச்ச வேண்டும். இவ்வளவும் செய்து பயிர் விளைத்தபின், அப்பயிரைக் காப்பதற்காக காவல் செய்வதே மிக்க நன்றாம்.

இவ்வாறு பயிர் விளைவிக்கத் தேவையான ஐந்து கூறுகளையும், அவற்றை இன்றியமையாமையை ஏறுவரிசையிலும் கூறுகிறார் வள்ளுவர் இக்குறளில்

Transliteration:

Ernium nanRAl eruvidudal kaTTapin

nIrinum nanRadan kAppu.

Ernium nanRAl – More than ploughing it is important to

eruvidudal – fertilize the soil

kaTTapin – After removing all weeds

nIrinum nanRadan – irrigate the fields sumptuously; but more than that

kAppu – important it is to safeguard the bounty of crops

In this verse, vaLLuvar lists the five different tasks to be done in farming in their order of importance. They are ploughing, fertilizing, removing the weeds, irrigating, and finally safeguarding the crops, respectively. They are listed in the order of their importance. Cursory reading would make the verse to read as if the importance all tasks except the task of safeguarding the crops are underplayed.

The verse thus says: It is good to plough. But more than that, the soil has be to feritilized; More importantly, weeds need to be removed in the filed; More than that, proper irrigation is imperative for the good crops. Above all is safeguarding the bounty of crops from birds and other ways of losing it.

“More than ploughing, fertilizing is important; after weeded

more than irrigating, imperative for the crops to be guarded”

இன்றெனது குறள்:

உழுதலிலும் நன்றுரமாம் நீக்கிகளை தண்ணீர்

முழுக்காட் டலில்காவல் நன்று

uzhuthalilum nanRuramAm nIkkikaLai thaNNIr

muzhukkAT dalilkAval nanRu.

குறளின் குரல் - 1043

26^th Feb 2015

தொடிப்புழுதி கஃசா உணக்கின் பிடித்தெருவும்

வேண்டாது சாலப் படும்.

                    (குறள் 1037: உழவு அதிகாரம்)

தொடிப் - ஒரு பலம் (ஒரு பங்கு)

புழுதி - மட்தூள்

கஃசா - கால் பலமாய் (கால் பங்காய்)

உணக்கின் - உலருமானால்

பிடித்தெருவும் - கைப்பிடி எருவும்

வேண்டாது - தேவைப்படாமல்

சாலப்படும் - நிலமானது செழிப்பாகும் (பயிரும் நன்கு விளையும்)

இக்குறள் நிலத்தை வளப்படுத்து வழிமுறை பற்றியது. அதிக விளைச்சல்தரும் நிலத்தை உருவாக்குவது எப்படி என்று வள்ளுவர்கால விவசாய குறிப்பு. ஒரு பங்கு மணலானது கால் பங்காக ஆகும் ஆளவுக்கு வெயிலில் உலரச் செய்தால், கைப்பிடி எருகூட தேவையில்லாமலேயே நிலமானது வளமுறும். விளைவும் பெருகும் என்கிறது இக்குறள்.

தொடி என்பது ஒரு பலம் அளவையும், கஃசு என்பது அதன் கால் பங்கையும் குறிப்பதாகும். இவையெல்லால் பழந்தமிழர் முகவை அளவுகள், இப்போது ஏறக்குறைய வழக்கொழிந்தவை.

Transliteration:

toDippuzudi kahsA uNakkin piDithteruvum

vENDAdu sAlap paDum

toDip – one ounce ( measure )

puzudi – of soil

kahsA  - to reduced to ¼ ounce (measure)

uNakkin – if dried

piDithteruvum – even handful of fertilizer

vENDAdu – not needing

sAlappaDum – the soil becomes rich to cultivate

This verse is a tip from vaLLuvars’ period, as to how to make a cultivating land rich in soil without having to fertilize it. If the dirt is shrunk and reduced to one fourth of its initial measure, by drying it, without needing even the handful of feritilizer, the soil of a cultivating land turns rich and hence the farm produce will also be abundant.

“If the dirt spread is dried to reduce to one quarter measure,

 cultivating land without needing fertilizer is farmers’ treasure”

இன்றெனது குறள்(கள்)

ஒருபங்குக் காலாக மட்தூள் உலர

எருவுமின்றி நன்குவிளை யும்

orupanguk kAlAga maTtuL ulara

eruvuminRi nanguviLai yum

பங்குலர்ந்து காலாக மட்தூள் நிலம்பொலிந்து

பொங்கும் விளைச்சலிலே நன்கு

pangularndu kAlAga maTtuL nilampolindu

pongum viLaichalilE nangu

குறளின் குரல் - 1042

25^th Feb 2015

உழவினார் கைம்மடங்கின் இல்லை விழைவதூஉம்

விட்டேம்என் பார்க்கும் நிலை.

                    (குறள் 1036: உழவு அதிகாரம்)

உழவினார் - உழவுத் தொழிலைச் செய்யும் உழவர் பெருமக்கள்

கைம்மடங்கின் - தம்முடைய கையினால் ஏர்பிடித்து செய்யும் உழவினை கைவிட்டால்

இல்லை - இல்லையாம்.

விழைவதூஉம்  - யாவரும் விரும்பும் உணவுக்கும் ஆசைப்படுதலையும்

விட்டேம் என்பார்க்கும் - விட்டு விட்டோம் என்னும் துறந்தார்க்கும்

நிலை - அவ்வாறு துறந்த அறத்தில் நிலையாயிருப்பது (இல்லை என்ற சொல்லோடு சேருவது)

உழவுத் தொழிலைச் செய்யும் உழவர் பெருமக்கள் தம்முடைய கையினால் ஏர்பிடித்துச் செய்யும் உழவுத் தொழிலைக் கைவிடுவாராயின், மற்றவற்றுக்கு இல்லையெனினும், உணவுக்கு ஆசைப்படுதாலாகிய விட முடியாத ஒன்றையும் விட்டு விட்டேன் என்று துறந்தார்க்கும், அவ்வாறு துறந்த அறத்தில் நிலைத்திருப்பது இயலாத நிலையாம்.

Transliteration:

uzhavinAr kaimaDangin illai vizhivadUum

viTTEmen bArkkum nilai

uzhavinAr – Farmers that produce food

kaimaDangin – if they don’t plough and abandon their profession

illai – is not there

vizhivadUum – even desiring food that everbody likes

viTTEm enbArkkum – those that claim they have given up even that (food)

nilai – to sustain that state ( joins with the word “illai”)

If the farming community that cultivates the land for agricultural produce abandon their profession, even those that claim they have abandoned the desire for food – that which others in general cannot give up, even if other desires are given up – can not sustain and stay in that state.

Once again through this verse, vaLLuvar emphasizes the importance of farmers across the world and imply even the ascetic cannot stay in their state if farmers give up their profession.

“Even for those who give up all else, impossible it is to be in their ascetic stay

 If the farming community abandons its agricultural profession for others dismay”

இன்றெனது குறள்:

அறத்தில் நிலையார் துறந்தேமென் பாரும்

திறத்தில் மடங்க உழவு

aRaththil nilaiyAr turAndEmen bArum

tirattil maDanga uzhavu