குறளின் குரல் - 833

31^st Jul 2014

சொல்வணக்கம் ஒன்னார்கண் கொள்ளற்க வில்வணக்கம்

தீங்கு குறித்தமை யான்.

                        (குறள் 827: கூடாநட்பு அதிகாரம்)

சொல்வணக்கம் - வணக்கமாக பேசுவதை

ஒன்னார்கண் - பகைவரிடமிருந்து

கொள்ளற்க - எடுத்துக்கொள்ளக்கூடாது

வில்வணக்கம் - வில் வளந்து, வணங்குவதுபோன்றது

தீங்கு - எதிரிக்கு தீமையை செய்வதைக்

குறித்தமையான் - குறிப்பது போன்றதாகும்

பகைவர் வணங்கி இணக்கமாக பேசுவதை ஒருநாளும் நம்பி ஏற்றுக்கொள்ளக்கூடாது.  அது வில் வளைவது, அம்பைக் குறி வைத்த பிறகு எதிரில் உள்ள பகைவரை அழிக்காமல் விடாது என்பதைப் போன்றதாம். வில் வணங்கிற்றே என்று பகைவர் கையில் அது உள்ளதை மறக்கமுடியுமா? அதேபோன்றுதான், பகைவர் பேசும் சொற்கள் வணங்குவது போலே இருப்பினும் அவை தீமை செய்வதற்காகத்தான்.

Transliteration:

solvaNakkam onnArkaN koLLaRka vilvaNakkam

thIngu kuRiththamai yAn

solvaNakkam – workds spoken agreeably, submissively

onnArkaN – from the enemies

koLLaRka – should never be taken at their face value

vilvaNakkam – when the bow is bent (because the arrow is on it)

thIngu – havoc, ill

kuRiththamaiyAn – is what is indicated by that.

When the enemies speak agreeably or submissively, one must not believe it absolutely. It is like a bow bending with an arrow on it. It will not go unbent without destroying its enemy. One shall not be happy and forget that the bow is bend being respectful. Likewise, when words are spoken, exceedingly submissively by an enemy, they have to be treated as inherently havoc causing.

“Words of enemies shall not be taken even if spoken submissively

 It is more like a bow bending – it shall only destroy decisively”

இன்றெனது குறள்:

பகைபணிந்து சொல்லும்சொல் வில்வளைதல் போலாம்

நகைபறிக்கும் தீமை அது

pagaipaNindu sollumsol vilvaLaidhal pOlAm

nagaipaRikkum thImai adu