குறளின் குரல் - 117

6^th Aug, 2012

எழுமை எழுபிறப்பும் உள்ளுவர் தங்கண்

விழுமந் துடைத்தவர் நட்பு.

                                 (குறள் 107:  செய்நன்றியறிதல் அதிகாரம்)

Transliteration:

Ezhumai ezupiRappum uLLuvar thangkaN

Vizhumand thuDaiththavar naTpu

Ezhumai – the exalted

ezupiRappum – seven births

uLLuvar – will think of (with gratitude the ones who value such friendships)

thangkaN – when they have

Vizhumam – distressful, pain causing situations

thuDaiththavar – who who removed or wiped them out

naTpu – the friendship

Like the last verse, this verse also talks about being thankful to the help in the context of friendship. The word “ezhumai”, when interpreted in the same word order means, all the sevel exalted births for a soul. The same when conjoined with the last word of the verse, means the “the glory of such friendship”.  Sometimes, in the poetical expression, we may have to infer the said meaning from otherwise ordinary sounding word. In this verse, “uLLuvar” means simply “will think” referring to the recipients of the help. But it means, he recipients of the help that value the help as well as think of the same with gratitiude.  Same is true with the word usage of “natpu”. It is simply not that they will cherish the friendship; they will cherish the greatness of such friendship.

The verse says thus: The greateness of a friendship that did the timely help will be remembered in all the seven births by the recipient of the help that value and cherish that help. In another verse, we will read about friendship as something that happens naturally without asking, just like when somebody’s dress accidentally comes off the body, how the hand automatically holds it save the honor (உடுக்கை இழந்தவன் கைபோல ஆங்கே இடுக்கண் களைவதாம் நட்பு”). Both the last and the current verses highlight the gratitude in the contex of friendship.

In all seven births, is cherished, a friend indeed

With gratitude for the great help in time of need

தமிழிலே:

எழுமை - உயர்வையுடைய

எழுபிறப்பும் – தங்களுடைய ஏழு பிறப்பிலும்

உள்ளுவர் – நினைந்து போற்றுவர் (செய்நன்றி அறிந்தோர் என்பது உள்ளுரைப் பொருள்)

தங்கண் - தங்களுக்கு

விழுமந் – மனதுக்கு துன்பம் தருபவை நேர்ந்த வேளையில், உதவியினால்

துடைத்தவர் – அத்துன்பத்தினை போக்கியவர்களின்

நட்பு - நட்பினை

இக்குறளிலிலும், சென்ற குறளைப்போலவே நட்பை மையமாக வைத்து செய்நன்றியறிதலைக் கூறுகிறார் வள்ளுவர். எழுமை என்பதை “எழுமை எழுபிறப்போடு” என்று கொண்டால், உயர்வான எழு பிறவிகளிலும் என்ற பொருளும், நட்பு என்பதோடு கொண்டு கூட்டினால், “நட்பின் உயர்வினை” என்ற பொருளும் வருகிறது. உற்றுழி செய்தல் என்பது காலத்தால் செய்தல்லாம்.

உற்றுழி செய்த உதவியினை செய்த நட்பின் மேன்மையை தம்முடைய ஏழு பிறவிகளிலும் தம்முடைய நினைவிலிருந்து விடுக்காது நினைந்து போற்றுவர் அவ்வுதவியின் பெரும்பயனை அடைந்து, செய்நன்றியைப் போற்றுபவர். உடுக்கை இழந்தவன் கைபோல ஆங்கே இடுக்கண் களைகின்ற (செய்நன்றி) நட்பை, மறவாமல் போற்றுவதையே சென்ற குறளும், இக்குறளும் வலியுறுத்துகின்றன.

இன்றெனது குறள்:

இடும்பைக்கண் உற்றுதவும் நட்பேழ் பிறப்பும்

விடுக்கிலரே நன்றியறிந் தார்