குறளின் குரல் - 50

May 30^th , 2012

செயற்பால தோரும் அறனே ஒருவற்கு

உயற்பால தோரும் பழி.

                                (குறள் 40: அறன்வலியுறுத்தல் அதிகாரம்)

Transliteration:

seyaRpAla dhOrum aRanE oruvaRku

uyaRpAla dhOrum pazhi

seyaRpAladhu – What must  be done (by any and everyone)

Orum – with clarity and understanding

aRanE – virtuous deeds

oruvaRku – for anyone ( should be interpreted for everyone)

uyaRpAladhu – That which must be rid of

Orum - with clarity and understanding

Pazhi – those deeds that bring defame and slander

This verse completes the last chapter of first section “pAyiraviyal” in aRaththuppAl, by giving the essence of this chapter. The summary in nutsheel is given as, virtuous life, ways and deeds are worthy of leading, following and doing; whatever brings slander and defame should be avoided and eliminated. 

Through the chapter, after discussing the glory and gains of virtuous life, ways and deeds, why should everyone must tread that path, what defines virtuosity,  how does it pave way to legitimate happiness and uplifts a soul to birthless of exalted state,  in this verse, he simply says, one must be virtuous and do deeds.

The last sentence is the most important. Even if all this reasoning does not work for someone, he advises to avoid, eliminate the sinful, slanderous deeds (which are only known to the innerself of everyone) from ones life implying that alone would stead them in virtuous path and life.

His comprehensive understanding of psychology of the world is revealed through this verse. More than giving reasons for being certain way, he appeals to the inner conscience of everyone, which definitely know what is wrong from right and he advises the world to be devoid of ways, activities, deeds that bring defame and smear.

Deeds worthy of doing are virtuous for all

Discard slanderous deeds that bring a fall

தமிழிலே:

செயற்பாலது -  செய்யக்கூடிய செயல்கள் (யாருமே)

ஓரும் – தெளிந்த, ஆராய்ந்த (வெற்று அசைச் சொல்லாகவும் பொருள் கொண்டுள்ளனர் சில உரையாசிரியர்கள்)

அறனே - அறச்செயல்களே

ஒருவற்கு – ஒருவற்கு (ஒவ்வொருவருக்குமே என்று கொள்ளவேண்டும்)

உயற்பாலது – ஒழிக்கத் தக்கவை, விலக்கத் தக்கவை, கொய்தெறிய வேண்டியவை

ஓரும் – தெளிவாக (வெற்று அசைச் சொல்லாகவும் பொருள் கொண்டுள்ளனர் சில உரையாசிரியர்கள்)

பழி – பழிக்கத்தக்கனவாம் செயல்களும், வழிகளும்

அறத்துப்பாலின், பாயிரவியலின் இறுதி அறன் வலியுறுதல் அதிகாரத்தின் இறுதிக் குறளின் குரல் இதுவரை சொன்னவற்றின் சாரமாகச் சொல்லப்படுகிறது. செய்யத்தக்கவையான செயல்கள், அறவழிச் செயல்களே, கொய்தெறிய வேண்டியவை, பழியைச் சேர்க்கும் செயல்கள் என்று சுருக்கமாக கூறி முடிக்கிறார் வள்ளுவர்.

அறத்தின் சிறப்பு, ஏன் அறவாழ்க்கை வாழவேண்டும், எதுவெல்லாம் அறம், அது எவ்வாறு முறையான இன்பத்துக்கு வழி வகுத்து, பிறவியில்லாப் பெருநிலைக்கு உயர்த்துகிறது என்றெல்லாம் கூறிவிட்டு, இறுதியாக, அறவாழ்வில் இருக்க காரணங்களையோ, பயன்களையோ சொல்லாமல், செய்யத்தக்கவை அறச்செயல்களே என்று கூறுகிறார்.

விலக்கத்தக்கவை, பழிவரும் செயல்கள் என்று கூறி, பழிவரும் செயல்களைத் தவிர்ப்பதே அறவழி வாழ்வாகும் என்று கூறிமுடிக்கிறார். அறம் இதுவென தெரியாதவர்கள்கூட, பழி சேர்க்கும் செயல்கள் எவை என்பதை, தங்கள் உள்ளங்களில் அறிவார்கள் ஆதலால், அதை இறுதிச் சொல்லாக வைத்து பழியில்லா வாழ்வை வாழச் சொல்லி, இவ்வதிகாரத்தை நிறைவு செய்கிறார் வள்ளுவர்.

இது வள்ளுவர் உலகின் உளவியலை அறிந்த சிறப்பைக் காட்டுகிறது. காரணங்களைச் சுட்டி, ஒன்றைச் செய்யவேண்டும் என்பதைவிட, “தயைசெய்து, உங்கள் மனசாட்சிக்கு, இதனால் பழி வரும் என்று தெரிவதை விலக்குங்கள்” என்று சொல்வதாலேயே, எல்லாதரப்பினருக்கும், மனதில் தைக்கக்கூடிய விதத்தில் அறனை வலியுறுத்திவிட்டார் வள்ளுவர்.

இன்றெனது குறள்:

நல்லறம் செய்தகவாம் எல்லோர்க்கும் அஃதன்றி

அல்லறம் கொய்தகவா மே

(அறத்துப்பாலின் பாயிரவியல் முடிவுறுகிறது)