குறளின் குரல் - 499

30^th Aug 2013

முரண்சேர்ந்த மொய்ம்பி னவர்க்கும் அரண்சேர்ந்தாம்

ஆக்கம் பலவுந் தரும்.

                           (குறள் 492: இடனறிதல் அதிகாரம்)

Transliteration:

muraNsErndha moimbi navarkkum araNsErndhAm

Akkam palavund tharum

muraNsErndha – because of the avarice, not thinking the world belongs to everyone

moimbinavarkkum – for those desire to win, own the whole world with might and strength

araN sErndhAm – even for them, belonging to confined borders like a fortress,

Akkam – the strength and prosperity

palavund tharum – will give many such benefits (belonging to confined borders)

This verse talks about the confined borders for even the most powerful and strong rulers. Though some rulers may think that the whole world belongs to them, (out of avarice and contrary to the fact that the world belongs to everyone) and may even be strong, mighty to win and own the world, having confined borders to operate is good for the prosperity and strength. After all the history reveals repeatedly those who expanded their rule had seen their control slowly weaken and whither away in due course. Though said in a different context, a Tamil adage, “siRugak kaTTi peruga vAzh” seems to reveal more than the context of “saving” it is used for.

“May desire the whole world, because of might, though the world belongs to all;

 better to know that the strength and prosperity are in protecting borders after all”

தமிழிலே:

முரண்சேர்ந்த - மாறுபட்ட எண்ணத்தினால் (உலகம் எல்லோர்க்கு என்னாது தமக்கே என்பார்)

மொய்ம்பினவர்க்கும் - தம் வலியால் உலகை வெல்லவும் கொள்ளவும் நினைப்பாருக்கும்

அரண் சேர்ந்தாம் - ஒரு அரணைச் சேர்ந்தே (அதாவது ஒரு எல்லைக்குள் இருப்பதே)

ஆக்கம் - வளத்தையும், வலிமையையும்

பலவுந் தரும் - ஆகிய நன்மைகள் பலவும் தரும்.

இக்குறள் பாதுகாப்பான அரண் தேவையென்பதை வலிமையும், உலகையே ஆளவேண்டும் என்று விரும்புகிற ஆள்வோர்க்கு உணர்த்துகிறது. உலகை வென்று தானே ஆட்சிசெய்யவேண்டும் என்று எத்தனை அரசர்கள் முனைந்திருக்கிறார்கள்? சரித்திரத்தின் பக்கங்களில் எத்தனைப் பேரரசுகள், வல்லரசுகள், கிரேக்க, உரோமானிய, மௌரிய, சேர, சோழ, பாண்டிய, பல்லவ, குப்த என்று தோன்றி, தனிப்பட்ட அரசர்களின் ஆதிக்க வெறியினாலே, படையெடுப்புகளின் விரிந்து, பின்பு பாதுகாக்க முடியாமல் அவர்கள் காலத்திலோ, பின்போ சுருங்கி, தேய்ந்து, அழிந்திருக்கின்றன, மறைந்திருக்கின்றன?

வலிமையுடன் ஆள்வோர்கள், உலகம் என்பது எல்லோருக்கும் பொதுவானது என்ற கருத்துக்கு முரணாக இருந்தாலும், தமது அரணாக உள்ள இடத்தைத் தக்கவைத்தலே அவர்களுக்கு, உண்மையான வலிமையும், வளமுமாம் என்பதே இக்குறளின் கருத்தாக இருக்கமுடியும். பொதுவாக எல்லா உரைகளும், ஓரளவுக்கு மழுப்பலாகவே சொல்லப்பட்டுள்ளன, அல்லது உட்கருத்தை ஆராயாமல் செய்யப்பட்டுள்ளன.

இன்றெனது குறள்:

உலகுபொது வென்னாதம் திண்மையில்கொள் வார்க்கும்

அலகுவரண் ஆக்கம் அது

ulagupodhu vennAtham thINmaiyilkoL vArkkum

alaguvaraN Akkam adhu