குறளின் குரல் - 469

31^st July 2013

தெரிந்த இனத்தொடு தேர்ந்தெண்ணிச் செய்வார்க்கு

அரும்பொருள் யாதொன்றும் இல்.

                          (குறள் 462: தெரிந்துசெயல்வகை அதிகாரம்)

Transliteration:

Therindha inaththoDu thErndheNNich cheivArkku

aRuLporuL yAdhonRum il

Therindha inaththoDu – With known friends who mean well

thErndheNNich – after due deliberation and planning

cheivArkku – those who engage in deeds

aRuLporuL – impossible deed

yAdhonRum – whatever it is

il - none

When after due reseach and planning, with known and talented good friends, if someone gets into doing anything, it would be impossible not to be able to do it well. Instead of taking the word, “therindha inam” as friends, we should understand that to mean, “talented, like minded people”.

The fact that vaLLuvar says it with such authority is somewhat not appropriate as he himself has been a believer of fate as seen in the canto on virtues. After all he has said in his fate chapter, “What is more powerful than fate”. So, though the general content gives confidence and the reason for choosing good talented company for doing any work, it must be kept in mind that there is an element of fate too, not to be ignored or forgotten.

“If done with well wishing friends, no deed is impossible,

 That too executed after due research and plan feasible”

தமிழிலே:

தெரிந்த இனத்தொடு - தாம் நன்கறிந்த ஆற்றலுடைய நண்பர்களோடு, நலம் விரும்பிகளோடு

தேர்ந்தெண்ணிச்  - (தேர்ந்து எண்ணிச்) ஆராய்ந்து, திட்டமிட்டு

செய்வார்க்கு - செயல்களை ஆற்றுவோர்க்கு

அரும்பொருள் - செய்யமுடியாத செயலென்று

யாதொன்றும் - எதுவொன்றுமே

இல் - இல்லை

தாம் அறிந்த ஆற்றலுடைய நல்ல நண்பர்களோடு, அதாவது தம்முடைய நலம் விரும்பிகளோடு, ஆராய்ந்து, திட்டமிட்டு செயலாற்றுவோருக்கு, செய்யமுடியாத செயலென்று , கிடைப்பதற்கு அரியதென்று ஒன்றும் கிடையாது என்பதே இக்குறள் சொல்லும் கருத்து.  தெரிந்த இனம் என்பதை நண்பர்கள் என்று கொள்வதைவிட நல்ல ஆற்றல் உடையவர்கள் என்று அறியப்பட்டவர்களோடு என்று கொள்வதே சரியாக இருக்கும்.

இக்குறளில் உறுதியாகச் சொல்லப்படுவது சற்று உறுத்துகிறது, எனெனில் வள்ளுவரே அறத்துப்பால் ஊழ் அதிகாரத்தில், “ஊழிற் பெருவலி யாவுள மற்றொன்று சூழினுந் தான்முந் துறும்” என்றும் கேட்டிருக்கிறார்.

இன்றெனது குறள்(கள்):

நன்கறிந்த நண்பரோடு ஆராய்ந்து திட்டமிட்டார்க்

கொன்றுசெய்தல் இன்றாம் அரிது

nangaRindha naNbarODu ArAindhu dhittamiTTArk

konRuseidhal inRAm aridhu

நல்லாற்றல் மிக்கவரோ டாராய்ந்து திட்டமிட்டார்க்

கில்லை அரிதாம் செயல்

nallARRal mikkavarO DArAindhu dhittamittArk

killai aridhAm seyal

குறளின் குரல் - 468

47: (Deliberate before deed - தெரிந்து செயல்வகை)

[An important trait to have for everyone, more so for people of governance and busiess to engage in deeds that will result in fruitful outcomes. Knowing everything that is there to know before indulging in a deed is an imperative for a ruler. This is applicable in the context of a rule, justice, business, commerce, and even dealing with friendly and enemy states – almost all aspects of ruling.]

30^th July 2013

அழிவதூஉம் ஆவதூஉம் ஆகி வழிபயக்கும்

ஊதியமும் சூழ்ந்து செயல்.

                          (குறள் 461: தெரிந்துசெயல்வகை அதிகாரம்)

Transliteration:

azhivadhUum Avadhuum Agi vazhipayakkum

Udhiyamum sUzhndhu seyal

azhivadhUum – By doing a deed, what will be the loss

Avadhuum – and what will the total gain

Agi – one must guage that first

Vazhipayakkum – and also find what is given by

Udhiyamum – as the excess or profit out of the deed

sUzhndhu – must calculate and know

seyal – then get into the deed.

In this beginning verse of the chapter, vaLLuvar starts showing how a balance sheet should look like for anyone, especially for rulers. By doing a deed, one must be aware of what will be created and in that process, what will be lost and finally what will be earned out of that. Only if there is earning, one must engage in that pursuit. The fundamental aspect of income is emphasized for doing a deed. Or in otherwords, the verse suggests never to indulge in deeds that do not earn any benefit.

“Prudent it is to know that which is lost and gained,

 the profit attained in a deed before fully engaged”

தமிழிலே:

அழிவதூஉம்  - ஒரு செயலைச் செய்வதாலே எது அழியும் (நட்டம் என்ன)

ஆவதூஉம்  - அல்லது எது உருவாகும் (எவ்வளவு வருவாய் வரும்)

ஆகி - என்று அறிந்து

வழிபயக்கும் - அதன் வழி பிறக்கும்

ஊதியமும் - வருவாயிலிருந்து நட்டத்தைக் கழித்துவிட்டு எஞ்சி வரும் இலாபமான ஊதியத்தையும்

சூழ்ந்து - கணக்கிட்டு அறிந்து கொண்டு

செயல் - ஒரு செயலைச் செய்யவேண்டும்

இவ்வதிகாரத்தின் முதற்குறளில், கணக்கு வழக்கைச் சொல்லி துவக்குகிறார் வள்ளுவர். ஒரு செயலைச் செய்வதால், இன்னவை உருவாகும், இன்னைவை நட்டமாகும் என்று அறிந்து, ஆராய்ந்து, முடிவில் ஈட்டம் இவ்வளவு என்று அறிந்த பின்னரே ஒருவர் ஒரு செயலில் இறங்கிச் செய்யவேண்டும். இதுவே இக்குறள் சொல்லும் கருத்து. ஊதியம் என்றதால், இறுதியில் வருவாய் என்று ஒன்று இருக்க வேண்டியதை அடிக்கோடிடுகிறார் வள்ளுவர். ஆதாயம் இல்லாத செயல்களில் இறங்காதே என்பதை அழகாகச் சொல்லுகிற குறள்

இன்றெனது குறள்:

எச்செயலும் ஏதழியும் ஏதுறும் என்றாய்ந்து

அச்செயலால் ஆக்கமுற ஆக்கு

eccheyalum Edhazhiyum, Edhurum endRayndhu

achcheyalAl AkkamuRa Akku

ஆண்டவன் யார்?

ஆண்டவன் என்றச் சொல்லில் எனக்கு ஆதிக்கம்தான் தெரிகிறது

வேண்டுதல் என்றச் சொல்லில் எனக்கு வேட்கை பிச்சைப் புரிகிறது

தோண்டிநல் ஞானம் தன்னில் கண்டால் கடவுளைக்காண முடிகிறது

ஈண்டிதை  ஏனோ மானுடம் இன்னும் எட்டிப்பார்க்க மறுக்கிறது

தாண்டவன் என்றும் காப்பவன் என்றும் காலம் சொன்னக் கருத்தெல்லாம்

மூண்டநல் அறிவில் தோன்றியமுத்துச் சிந்தனைச் சிற்பக் கோலங்கள்

தீண்டிய தென்றல் தெரிந்த நெருப்பு தணித்த நன்னீர் நிலங்கள்மற்றும்

வேண்டிய மட்டும் கற்பனை தன்னை வாரி வழங்கும் விண்வெளியும்

பஞ்ச பூதம் என்றுச் சொல்லி பதறிட நம்மை அடித்ததுவும்

கொஞ்சம் கூட கூச்சமு மின்றி மூளைச் சலவை செய்ததுவும்

நெஞ்சில் ஈரம் இல்லார் சுயத்தின் நலமே கருதி வாழத்தான்

அஞ்சச் செய்து அடிமை களாக்கி  என்றும் நம்மைச் சுரண்டத்தான்

பகுத்தறி வென்றால் கடவுள் என்பான் உளனா இலனா என்றவினா

புகுதல் மட்டும் தானா என்று கேட்பது தானே பகுத்தறிவு?

பகுத்தறி வாளர் பட்டா ளத்தில் எத்தனை பேர்கள் படித்த வர்கள்?

தகுதியாய் பேச்சு மட்டும் கொண்டு தரக்குறை வானோர் ஆயி ரமாய்

மீண்டும் மீண்டும் தோன்றும் கேள்வி தோன்றிய முதற்பொருள் யாதென்று?

நீண்டிய நேரமும் வெளியதன் மூலமும் என்றோ எங்கோ எதுவென்று!

தாண்டிய கல்வியும் கேள்வியும் ஒன்றும் இதுவரை எனக்குத் தரவில்லை.

மீண்டும் மீண்டும் தொடங்கிய இடத்தில் மீளாப் புதிரும் புதிதில்லை

அணுவைப் பகுத்த அறிஞரும் கூட அணுவிலும் உலகம் கண்டாரே!

நுணுகிய மின்துகள் உள்ளேயுமோர் அண்டம் இருப்பதைக் கண்டாரே!

அணுவைப் பகுத்தால் அத்துணை ஆற்றல் அழிவும் ஆக்கமும் தருமாமே!

அணுகிப் பார்த்தால் ஆண்டவன் என்பான் ஆக்கம் மட்டும் தருவானோ?

கடவுள் என்றச் சொல்லைக் அறிந்தேன் உள்ளொளி இங்கே தோன்றியது

கடவுள் கற்சிலை மட்டும் இல்லை என்னும் உண்மைப் புரிகிறது

கடந்த எல்லாம் கணத்தில் மறைந்து புறவயம் முற்றிலும் அடங்கியதும்

கடந்த மனதின் உள்ளொளி சோதி  குன்றின் மேலே ஒளிர்கிறது.

புறவழி மூடி அகம்தனை நோக்க அலையும் மனது அடங்கிவிடும்

உறவுகள் என்னும் தளைகளும் அறுந்துளம் எளிதினில் உன்வசம் ஆகிவிடும்

சிறகுகள் பெற்றுச் சிந்தனைக் குதிரையில் காற்றினும் கடுகி பறந்திடுநீ

இறப்பும் பிறப்பும் என்றிடும் எல்லைகள் இல்லை என்றே அறிந்திடுநீ

குறளின் குரல் - 467

29^th July 2013

நல்லினத்தி னூங்குந் துணையில்லை தீயினத்தின்

அல்லற் படுப்பதூஉம் இல்.

                      (குறள் 460: சிற்றினம் சேராமை அதிகாரம்)

Transliteration:

Nallinaththi nUnguth thuNaiyillai thIyinaththin

allaR paDuppathUm il

Nallinaththin Unguth – None like the companionship of good people

thuNaiyillai – comes as a help

thIyinaththin – Like the bad company

allaR – menace, nuisance

paDuppathUm – that creates

il – there is none

This verse is similar sounding to what we have already seen in the chapter on insisting virtue: “aRathtinUngu Akkam illai athanai maRaththalin Ungillai kEDu”. Instead of virtue, the words for good and bad company have been used here. Another verse where the meaning is very obvious and simple too.

There is no other help better than being in the company of learned, ethical elders.  Similarly there no worse harm than being the company of bad either. A nAlaDiyAr verse says” If we are in the company of learned that understand what is in our mind and help us accordily, we have happiness. On the other hand, if we keep the company of idiots that can not do so, only harm will surround us which will go away, if we get rid of such company.

“None is more menace than the company of bad,

Like none better help than the company of good”

தமிழிலே:

நல்லினத்தினூங்குந் - நல்லவர் சேர்க்கையை விடவும் மேலான

துணையில்லை - துணையாக வருவது ஒன்றுமில்லை

தீயினத்தின் - அதேபோன்று தீயவர்களின் சேர்க்கையவிட

அல்லற் - துன்பம்

படுப்பதூஉம் - விளைவிப்பதும்

இல் - வேறு இல்லை.

அறன் வலியுறுத்தல் அதிகாரத்தில் படித்த, “அறத்தினூங்கு ஆக்கம் இல்லை அதனை மறத்தலின் ஊங்கில்லை கேடு” என்ற குறளைப் போன்றதே இக்குறள்.. அறத்திற்கு பதில் நல்லினம், தீயினம் இவை பயன்பட்டிருக்கின்றன.  இவ்வதிகாரத்தின் ஈற்றுக்குறள், உள்ளங்கை நெல்லிக்கனி போன்றதே! எளிமையான கருத்து.

ஒருவருக்கு நல்லோர், பெரியோர் இனத்தைச் சார்ந்திருப்பது போல துணையாயிருப்பது வேறு எதுவுமில்லை. அதேபோல, தீயோரைத் தம்மினமாகக் கொண்டு ஒழுகுதலைப்போல துன்பத்தைத் தருவதும் வேறு எதுவுமில்லை. இக்கருத்தினை ஒட்டிய நாலடியார் பாடல் இது:

உணர உணரும் உணர்வுடை யாரைப்

புணரிற் புணருமாம் இன்பம் புணரின்

தெரியத் தெரியும் தெரிவிலா தாரைப்

பிரியப் பிரியுமாம் நோய்.   

நாம் மனத்தில் நினைத்தைக் குறிப்பால் உணரும் அறிவாற்றல் உடையோரை நண்பராகக் கொண்டால் இன்பமும், நமது எண்ணங்கள் வெளிப்படையாகத் தெரிந்தாலும், உணராத அறிவற்றோரை நண்பராகக் கொள்வோமானால், துன்பமும் உண்டாகும்; அத்துன்பமும் அத்தகையோரை விட்டுப் பிரிந்தால் தானே நீங்கும்.

இன்றெனது குறள்:

தீயவரின் கூட்டுமிகு தீமையே - நற்றுணையாம்

தூயநல்லோர் தம்மோடு கூட்டு

thIyavarin kUttumigu thImaiyE – naRRuNaiyAm

thUyanallOr thammODu kUttu